Thuis zitten is alleen leuk als je álles kan doen wat je wilt en moet doen....Het leek even wat beter te gaan met mijn klachten, Met alle medicatie die ik slik, voel ik minder pijn en dacht ik dat t zo langzamerhand wel bijna over zou zijn, maar nee...Eigenwijs na een dagje minder pillen en wat huishoudelijk werk, is het vandaag weer helemaal mis: pijn pijn pijn.. zo erg dat ik afgelopen week ben opgenomen, min of meer gedrogeerd ben zodat ik even geen pijn had en er MRI's gemaakt konden worden. De uitslag: Een forse Nekhernia én Meralgia Paresthetica (een beklemde zenuw in mijn onderrug) veroorzaken samen alle ellende: veel pijn in mijn nek, schouders en bovenbeen met uitstraling naar mijn rechterhand en dove wijsvinger. Na 4 dagen mocht ik vandaag weer naar huis. Met een bed in de kamer en een schema van zware pijnstillers en een hoop geduld moet het goed komen.
Anything, everything, little or big, becomes an adventure when the right person shares it....
welkom
Welkom!
Via deze blog neem ik jullie mee door de lens van mijn camera.
Als je goed om je heen kijkt, is er veel moois te zien…
Het zijn vaak de kleine dingen die mij inspireren, verbazen,
verwonderen en waarvan ik geniet!
Door op de foto's te klikken, krijg je een groter formaat. Als je wilt kan je een reactie achterlaten onder de berichten.
Wil je op de hoogte blijven van nieuw geplaatste berichten? Vul dan rechts bij FOLLOW BY EMAIL je emailadres in.
Wil je één van mijn foto's gebruiken? Stuur me dan een berichtje voor de voorwaarden i.v.m. auteursrecht.
Tot hier en niet verder...
Als je deze foto een kwartslag draait, doet deze rij bomen me denken aan mijn ruggenwervel, die me momenteel een beetje in de steek laat. Vanaf 9 november heb enorme pijnen in mijn bovenbeen, nek en schouders met daarbij een doof gevoel in mijn arm en hand. Ik zal geduld moeten hebben maar het komt vast goed...
Tipgeld...
Hallo en ween...
Vandaag is het Halloween, en Brains dacht: dan zal ik mezelf ook eens van mijn enge kant laten zien...
Nou, dat is gelukt! Het is bijna om te huilen..maar ik hou van hem!
What's in name #BRAINS
Nou, dat is gelukt! Het is bijna om te huilen..maar ik hou van hem!
What's in name #BRAINS
Nog even dan...
Klep van het kasje gaat dicht, welterusten..
Tot in het voorjaar !
Slaapdronken...
De Blauwe druif die ik vorig jaar geplant heb, heeft 't niet bijster goed gedaan. De schrale oogst van enkele kleine trosjes zijn al een beetje aan het rotten dus die heb ik laten hangen voor de insecten. Op zo'n zonnige dag als vandaag komen zelfs weer vlinders tevoorschijn. Vlinders leven van nectar uit bloeiende planten. Nu het wat later in het jaar is, zijn veel planten uitgebloeid en bieden ze minder nectar. Een aantal vlindersoorten schakelt dan over op een dieet van rottend fruit. Zo ook de Gehakkelde Aurelia. Zij gaan straks een winterslaap houden, en hebben daarom behoefte aan een flinke wintervoorraad. Als ze maar niet slaapdronken worden van die gistende druiven..
What do you want(s)...
De Groene Schildwants, ook wel Groene Stinkwants genoemd, dankt het eerste deel van zijn naam aan de groene kleur, alleen de punten van de vleugels aan de achterzijde van het lichaam zijn bruin. Vlak voor de winterslaap kleurt de wants echter geheel bruin om in de lente weer groen te worden. Het tweede deel van de naam, stinkwants, slaat op de smerig ruikende substantie die uit klieren aan de zijkant van het borststuk worden afgescheiden ter verdediging. Deze Wants behoort, net als alle wantsen, tot de hemimetabole insecten. Dit wil zeggen dat ze een onvolledige gedaanteverwisseling kennen waarbij de juvenielen dieren vleugelloos zijn maar al enigszins op de ouderdieren lijken. Ze worden in stapjes groter waarbij iedere stap bestaat uit een vervelling. Eenmaal volwassen vervelt de wants niet meer en richt zich niet langer op het vergaren van voedsel maar meer op de voortplanting.
Spin off...
Najaarstreffer...
Lees maar mee: Tussen half juni en eind oktober verschijnen de juvenielen op het land. Zij verblijven totdat ze geslachtsrijp zijn op het land om zich daar verder te ontwikkelen. Ze verblijven dan meestal dicht in de buurt van het geboortewater. Bij veel populaties vindt tussen half augustus en begin november ook najaarstrek richting het voortplantingswater plaats. Mogelijk overwintert in zachte winters een deel van de populatie in het water.
Voila, dààrom zie ik ze dus meestal in Oktober!
Even zwammen over zwammen...
Ik ben er even voor gestopt, uitgestapt en in het gras gaan liggen. De geschubde Inktzwam groeit het liefst in voedselrijke grond zoals deze akker. Ze eten niet alleen dood plantaardig materiaal maar het zijn ook vleeseters! Ze kunnen nematoden (microscopisch kleine wormpjes, ook wel Aaltjes genoemd ) verlammen en doden met behulp van bijzondere orgaantjes die er bij sterke vergroting als stekelige ballen uitzien. Eenmaal gevangen en gedood worden de wormpjes binnen enkele dagen verteerd en door het Mycelium opgenomen. Het Mycelium is het netwerk van alle draden van een schimmel. Zo gauw de eerste sporen rijp zijn, vervloeit dit deel van de lamellen met de rijpe sporen erin en drupt als een zwarte “inkt” op de grond, waardoor de sporen via regenwater worden verspreid.
R.I.P. Oscar...
Ik ben erg verdrietig dat mijn lieve Oscar vanmiddag is overleden...
Bijna 11 geleden is deze reus geboren in mijn toenmalige Maine Coon Cattery. Het was eigenlijk niet de bedoeling om een kitten uit dit nest te houden maar toen zijn moeder Yndi 8 weken na zijn geboorte overleed kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om dit katertje, die zoveel op haar leek, weg te doen. Kleine Oscar heeft mij van het begin af aan altijd heel indringend aangekeken en dat is hij altijd blijven doen. Hij miauwde niet maar hij kon praten. Als hij aandacht van me wilde riep hij 'mefrouwwwww' ! Hij vond het gezellig als ik bij hem kwam zitten als hij ging eten...Hij was imposant groot en had een geweldige norse blik, maar hij was oh zo zacht en lief...
We hadden een band samen.
Mijn Oscar, de reus met zijn enorme hoge aaibaarheidsfactor, zal ik altijd in mijn gedachten houden... 😿
Comedy Capers Y Moto Oscar * 13-11-2008 - ♱ 25-09-2019
Alliteratie...
De Wippende Wantsen.
Dát zou een mooie titel kunnen zijn voor een nieuw stripverhaal van Suske en Wiske!
Ondanks dat ik er met mijn lens maar enkele centimeters vandaan zat, gingen deze Grauwe schildwantsen ongestoord door met paren. Gelukkig gingen ze zo hevig op in hun liefdesspel dat ze geen last hadden van mijn gegluur want als ze zich bedreigd voelen, kunnen ze een vloeistof afscheiden die enorm stinkt! Wantsen paren, net als vlinders, met hun achterlijven naar elkaar toegericht. De Grauwe Schildwants is in opmars. In 2002 werd het beestje voor het eerst gespot in Nederland. Inmiddels breidt de populatie van deze wants zich razendsnel uit. Dat heeft vooral te maken met de opwarming van de aarde. Oorspronkelijk uit Midden-Europa, maar doordat het klimaat steeds warmer wordt, trekt deze Wants steeds vaker en in grote getale ook naar Nederland. Veel mensen gruwelen ervan, maar zeg nu eens eerlijk: zijn ze niet prachtig?
Passie...
Géén paniekvogeltje...
Het blijft zo cute: een Roodborstje. Ondanks dat er hier 6 poezels rondlopen, kwam dit dappere kleintje op de struik zitten in kattenren en even schuilen onder de tuintafel toen het sneeuwde. Maar niks aan de hand hoor, hij heeft het overleefd want het was hondenweer!
Mosbos...
Het zonnetje, vrieskou en geen wind, kortom: 'Bleu Monday' was zo slecht nog niet! In het hakbos bij de polder ben ik eens door mijn knieën gegaan om alles vanuit een laag standpunt te bekijken en dat levert mooie plaatjes op. Het mos groeit langs de verdroogde grassprieten omhoog en lijkt zo wat mini kerstboompjes te vormen. Voor mij was het een groene maandag!
Abonneren op:
Posts (Atom)