Maar vrouwtje zegt dan resoluut: 'alles met mate kleine Baron'... Nah, ze zal het wel beter weten maar ik kan niet wachten totdat ik groot ben!
Anything, everything, little or big, becomes an adventure when the right person shares it....
welkom
Welkom!
Via deze blog neem ik jullie mee door de lens van mijn camera.
Als je goed om je heen kijkt, is er veel moois te zien…
Het zijn vaak de kleine dingen die mij inspireren, verbazen,
verwonderen en waarvan ik geniet!
Door op de foto's te klikken, krijg je een groter formaat. Als je wilt kan je een reactie achterlaten onder de berichten.
Wil je op de hoogte blijven van nieuw geplaatste berichten? Vul dan rechts bij FOLLOW BY EMAIL je emailadres in.
Wil je één van mijn foto's gebruiken? Stuur me dan een berichtje voor de voorwaarden i.v.m. auteursrecht.
15 weken jong...
Maar vrouwtje zegt dan resoluut: 'alles met mate kleine Baron'... Nah, ze zal het wel beter weten maar ik kan niet wachten totdat ik groot ben!
Korte rokjes...
Paddenstoelen groeien op de zwamvlok (mycelium) Dit zijn hele fijne schimmeldraden die in de bodem of op het afgevallen bladerdek zitten. Ze zijn zo minuscuul dat je ze met het blote oog nauwelijks kan zien. Op die zwamvlok groeien onder de oppervlakte de vruchtlichamen die uiteindelijk als paddenstoelen uit de grond komen. Als de Vliegenzwam boven de grond uitkomt is ze een witte bol en zit ze verpakt in een vliesje. Als ze gaat groeien breekt het vlies open. De witte stippen op de rode hoed zijn overblijfsels van dit vlies. Ook tegen de onderkant van de hoed zat een vliesje. Dat scheurt open zodat de sporen die tussen de plaatjes zitten de wijde wereld in kunnen. Waar het vliesje vast aan de steel zat blijft het rokje met de gele franjes netjes zitten. Ze hoeven dus niet met de billen bloot, die Vliegenzwammen!
Mini...
Symbiose...
Kabouterdorpje...
Het geslacht Mycena behoort tot de Plaatjeszwammen. Er zijn enorm veel verschillende soorten. Ik denk dat dit de Graskleefsteelmycena is.
Herfst...
Geen herfst zonder paddenstoelen! Ik kwam ze tegen tijdens het snoeien. Lekker rustig verscholen tegen de stam van een wilg.
Dubbel...
14 weken is Baron hier op de foto. Hij begint flink te groeien en de wereld wordt voor hem steeds spannender, groter en interessanter. Zie hem nu liggen op ons bergje, waar Bickel ook zo graag lag...Weemoed en genot kruisen elkaar regelmatig in mijn gedachten. Het gemis blijft knagen maar tegelijkertijd ben ik ook zo blij met deze pup want ik kan weer ontzettend genieten!
Kort leven...
Dit is een Hazenpootje.
Eerst is de smalle capsule-vormige capsule bedekt met een tere, losse,
zilverachtig draadvezels. Die vallen er in plukjes af als de paddenstoel groeit...
zilverachtig draadvezels. Die vallen er in plukjes af als de paddenstoel groeit...
De dichte hoed splijt zich bij het uitvouwen:
Heel even is de hoed mooi rond...
Daarna krult de rand naar boven...
en krult verder om naar binnen...
De plaatjes van het hazenpootje zijn aanvankelijk bleekwit...
Soms zelfs bijna doorzichtig...
Dan verkleuren ze naar grijs en tenslotte naar zwart...
Als de sporen rijp zijn vervloeien de plaatjes tot zwarte 'inkt'.
Hier zie je dat de sporen terecht zijn gekomen op een grasspriet
En dat alles gebeurt in een tijdsbestek van nog géén dag.
Een kort leventje dus!
Door je knieën...
Op je hurken door het veld en een beetje spelen met je camera kunnen een doodgewone uitgedroogde Berenklauw bijzonder maken...Fijne zondag!
Uitgevlogen...
over mijn Steenuil pleegkinderen kan dit doen via de volgende links:
Het begon allemaal met: Steenuil-pleegvader spelen...
Daarna kwam de blog: Ab Ovo (vanaf-het-ei)...
Toen in juni: Op eigen pootjes staan...
In juli kon je lezen over: Rondfladderen...
Hier kan je nu het laatste deel lezen over het Steenuilennest...
Augustus 2016
Nu de uilenkinderen 3 maanden oud zijn worden ze niet meer getolereerd door mama.
Het is háár territorium en dat laat ze merken ook.
Vaak horen we haar 's avonds.
Ik heb een paar keer met de zaklamp gezien dat ze hier vlak bij 't huis
in de Amerikaanse eik van de buren zat te roepen.
Ik ben er zeker van dat de jonkies nu niet meer in de buurt zijn.
Alleen het vrouwtje blijft op haar stekkie.
Overdag zagen we haar wel eens op een paaltje in onze wei zitten dus
had ik de wildcamera erbij gezet in de hoop een leuk shot te vangen.
Toen ik de beelden ging bekijken zag ik van alles:
een Merel, een Ekster, een Duif, een Pimpel- en een Koolmees...
Ze staan er allemaal op de foto, behalve een Steenuil !
Een paar dagen zag ik het Steenuiltje weer zitten.
Dit keer niet op het paaltje maar bovenop mijn wildcamera-statief!
Gelukkig zit ze ook vaak in de oude kapschuur te zonnen.
Daar kan ik ze met mijn telelens wel fotograferen.
Ze houdt me goed in de gaten met haar gele oogjes.
Steenuilen worden aan het eind van hun eerste levensjaar geslachtsrijp.
Dat houdt in dat ze al een jaar na hun geboorte zelf jongen kunnen voortbrengen.
Ik ben dan ook zeer benieuwd of mijn Pleeguiltjes volgend voorjaar zelf een gezinnetje gaan stichten. Jammer genoeg is dat niet te achterhalen want
ze zijn allemaal vertrokken om een eigen territorium te vinden.
Nu wordt er nog even gretig genoten van het herfstzonnetje.
In de loop van de winter begint de baltsperiode, in maart/ begin april wordt door beide partners uitgemaakt waar gebroed gaat worden.
Ik hoop zo dat ons Steenuilvrouwtje een nieuw ventje zal vinden
en dat ze onze nestkast weer gaan gebruiken.
Het was een onvergetelijke ervaring en een voorrecht dit te mogen meemaken
maar het liefst zie ik ze zonder mijn hulp een gezinnetje grootbrengen:
Puur natuur!
Het begon allemaal met: Steenuil-pleegvader spelen...
Daarna kwam de blog: Ab Ovo (vanaf-het-ei)...
Toen in juni: Op eigen pootjes staan...
In juli kon je lezen over: Rondfladderen...
Hier kan je nu het laatste deel lezen over het Steenuilennest...
Augustus 2016
Nu de uilenkinderen 3 maanden oud zijn worden ze niet meer getolereerd door mama.
Het is háár territorium en dat laat ze merken ook.
Vaak horen we haar 's avonds.
Ik heb een paar keer met de zaklamp gezien dat ze hier vlak bij 't huis
in de Amerikaanse eik van de buren zat te roepen.
Ik ben er zeker van dat de jonkies nu niet meer in de buurt zijn.
Alleen het vrouwtje blijft op haar stekkie.
Overdag zagen we haar wel eens op een paaltje in onze wei zitten dus
had ik de wildcamera erbij gezet in de hoop een leuk shot te vangen.
Toen ik de beelden ging bekijken zag ik van alles:
een Merel, een Ekster, een Duif, een Pimpel- en een Koolmees...
Ze staan er allemaal op de foto, behalve een Steenuil !
Een paar dagen zag ik het Steenuiltje weer zitten.
Dit keer niet op het paaltje maar bovenop mijn wildcamera-statief!
Gelukkig zit ze ook vaak in de oude kapschuur te zonnen.
Daar kan ik ze met mijn telelens wel fotograferen.
Ze houdt me goed in de gaten met haar gele oogjes.
Steenuilen worden aan het eind van hun eerste levensjaar geslachtsrijp.
Dat houdt in dat ze al een jaar na hun geboorte zelf jongen kunnen voortbrengen.
Ik ben dan ook zeer benieuwd of mijn Pleeguiltjes volgend voorjaar zelf een gezinnetje gaan stichten. Jammer genoeg is dat niet te achterhalen want
ze zijn allemaal vertrokken om een eigen territorium te vinden.
Nu wordt er nog even gretig genoten van het herfstzonnetje.
In de loop van de winter begint de baltsperiode, in maart/ begin april wordt door beide partners uitgemaakt waar gebroed gaat worden.
Ik hoop zo dat ons Steenuilvrouwtje een nieuw ventje zal vinden
en dat ze onze nestkast weer gaan gebruiken.
Het was een onvergetelijke ervaring en een voorrecht dit te mogen meemaken
maar het liefst zie ik ze zonder mijn hulp een gezinnetje grootbrengen:
Puur natuur!
Rondfladderen...
over mijn Steenuil pleegkinderen kan dit doen via de volgende links:
Het begon allemaal met Steenuil-pleegvader spelen...
Daarna kwam de blog Ab Ovo (vanaf-het-ei)...
Toen in juni : Op eigen pootjes staan...
Hier gaat 't verhaal verder...
Juli 2016
Tijdens onze vakantie zijn de Steenuiltjes goed verzorgd en gelukkig allemaal nog in leven.
Ik voer nog steeds elke dag. Dat blijf ik voorlopig doen totdat ze het eten niet meer pakken.
Het begon allemaal met Steenuil-pleegvader spelen...
Daarna kwam de blog Ab Ovo (vanaf-het-ei)...
Toen in juni : Op eigen pootjes staan...
Hier gaat 't verhaal verder...
Juli 2016
Tijdens onze vakantie zijn de Steenuiltjes goed verzorgd en gelukkig allemaal nog in leven.
Ik voer nog steeds elke dag. Dat blijf ik voorlopig doen totdat ze het eten niet meer pakken.
Want dat is het teken dat ze groot en slim genoeg zijn om zelfstandig te jagen
Ze kunnen zich dan zelf voorzien van voedsel.
De nestkast is nog steeds hun veilige haven, maar je komt ze nu buiten overal tegen.
Op de weidepaaltjes...
In de beuk..
54 dagen |
54 dagen |
Op nog meer weidepaaltjes...
Maar ook op de waterbakken van de buurschapen...
Hier staan ze toevallig omgekeerd maar toen ze nog gevuld waren
had ik er een stuk gaas ingelegd langs de rand.
57 dagen |
Jonge Steenuiltjes willen namelijk nog weleens water uit zo'n bak gaan drinken.
Als ze er dan in kukelen kunnen ze er niet meer uitklimmen tegen de gladde wanden...
57 dagen |
In het woordenboek staat bij de betekenis van het woord fladderen: Onregelmatig vliegen.
Dat klopt ook wel want het ziet er nog niet altijd even handig uit. Ze zijn schichtig, op hun hoede en zo gevlogen. Dat is goed, want zo hebben ze de meeste kans op overleving.
Deze foto's zijn genomen in de oude Beuk.
Dat klopt ook wel want het ziet er nog niet altijd even handig uit. Ze zijn schichtig, op hun hoede en zo gevlogen. Dat is goed, want zo hebben ze de meeste kans op overleving.
60 dagen |
60 dagen |
De eerste 's morgens om half acht...
61 dagen |
De tweede 's avonds om half acht...
61 dagen |
Ze breiden hun verkenningsgebied steeds verder uit.
Nu zitten ze regelmatig bij de buren op de wei of in de wilgen.
Soms moet je echt goed zoeken voordat je ze ziet!
Ze zitten ook graag rondom of onder de kapschuur
62 dagen |
62 dagen |
62 dagen |
Daar broedt ieder jaar de Kerkuil.
Helaas is dát nest mislukt, er lagen 3 dode jongen in.
De Kerkuilen zijn niet meer teruggekomen...
Inmiddels heeft een duivenechtpaar de verlaten nestkast van de Kerkuilen gekraakt.
Vorige week zag ik echter één Kerkuil 's avonds laat de kast in vliegen.
Daarna was er een hoop geschreeuw van de duiven
die zich natuurlijk een hoedje schrokken.
De Kerkuil zelf schrok net zo hard en vloog weer weg.
We blijven goede hoop houden dat de Kerkuilen terugkeren!
62 dagen |
De Steenuiltjes vliegen overal rond en eten als bootwerkers.
Alles wat ik wegleg in de kast is nog steeds elke dag helemaal op.
Vandaag leek het er zelfs op alsof ze ongeduldig op me zaten te wachten.
Er vloog er eentje recht voor mijn neus de kast in.
Als we buiten lopen is 't een sport om er eentje als eerste te ontdekken.
Alles wat ik wegleg in de kast is nog steeds elke dag helemaal op.
Vandaag leek het er zelfs op alsof ze ongeduldig op me zaten te wachten.
Er vloog er eentje recht voor mijn neus de kast in.
Als we buiten lopen is 't een sport om er eentje als eerste te ontdekken.
67 dagen |
67 dagen |
Als Henk met de trekker op de ontsluiting rijd of als ik een keer mijn toestel niet bij heb
blijven ze rustig zitten op de weidepaaltjes, soms wel vier op een rij.
Maar loop ik daar met mijn toestel dan zijn ze zo weg.
Meer dan twee tegelijk heb ik er nog niet kunnen fotograferen.
68 dagen |
Dit kleintje kijkt me verwijtend aan dat ik me haast schuldig voelde.
Ik stoorde hem blijkbaar.
Misschien loopt hij nu nét een molletje mis die naar boven kroop in de molshoop…76 dagen |
Wordt vervolgd!
Abonneren op:
Posts (Atom)