welkom


Welkom!
Via deze blog neem ik jullie mee door de lens van mijn camera.
Als je goed om je heen kijkt, is er veel moois te zien…

Het zijn vaak de kleine dingen die mij inspireren, verbazen,
verwonderen en waarvan ik geniet!


Door op de foto's te klikken, krijg je een groter formaat. Als je wilt kan je een reactie achterlaten onder de berichten.
Wil je op de hoogte blijven van nieuw geplaatste berichten? Vul dan rechts bij FOLLOW BY EMAIL je emailadres in.
Wil je één van mijn foto's gebruiken? Stuur me dan een berichtje voor de voorwaarden i.v.m. auteursrecht.

Arie...

Nadat twee weken geleden is één van onze oudere Wyandotte kippen dood was gegaan vonden wij dat er plaats was om nog een legkip te adopteren. Dus zijn we opnieuw naar de opvang van Red een legkip gegaan. Maar 1 hen erbij werden er 2 en toen zagen we hem... bijna 4 kg zwarte Haan stond daar heel rustig in de ren. Toen we zijn verhaal hoorde, keek ik mijn man aan en die knikte al goedkeurend want hij wist al hoe laat het was: hij ging mee! Meneer Haan werd omgedoopt tot Arie. Door de verwaarlozing op een dierenweide, had hij verenluis en door de ernstige kalkpoten nog maar 1 nagel aan elke poot. Ook mist hij wat tenen. Afgelopen week ben ik met hem naar mijn dierenarts geweest voor een check up, want als ie pijn zou hebben, dan zou ik hem niet langer willen laten lijden. Soepel lopen doet Arie niet meer, maar Peter heeft hem onderzocht en denkt niet dat ie pijn heeft. Dus zet ik Arie nu om de avond in een voetenbadje en vervolgens smeer ik zijn poten in met vaseline. Daarna zet ik hem met een spray over de veren in het nachthok. Hij lijkt het best naar zijn zin te hebben met zijn 6 dames, kraait 's morgens heel aandoenlijk schor en wandelt al een beetje buiten de ren op het gras.
Hopelijk is Arie Haan binnenkort weer haantje de voorste!

Kapsalon...

Niets Hollandser dan Knotwilgen in het boerenlandschap. Een korte stam die jaarlijks dikker wordt met daarop een takkenpruik waar zo nu en dan de schaar, of liever gezegd de zaag, ingezet moet worden. Het beste kan dit gebeuren in de winter wanneer de sapstroom stil staat. Ik had ze bijna een mutsje op willen doen toen ik ze vanmorgen zo zag staan op het land van de buurman met hun kale koppies in de sneeuw...


Sluiswachter...

 
 
 
Na al die regen van de afgelopen dagen daalt de stemming al snel maar het peil stijgt, dus is het goed opletten geblazen!


Tjakka...

Ik geef toe dat het niet zo'n scherpe foto is, ik heb hem zelfs een beetje opgelicht omdat ik deze vogel goed moest kunnen opzoeken. Ik hoorde een geluid dat ik niet kende, en zag een vogeltje dat ik niet herkende. Nu ik de foto heb kunnen determineren en het geluid erbij blijkt te kloppen (door zijn roep noemt men deze vogel ook wel veld-tjakker) roep ik het zelf ook maar even: TJAKKA mijn eerste Kramsvogel staat erop! 

Van onderen...


Juist nu de landelijke tuinvogelteldag nét achter de rug is verschijnt deze Boomkruiper in onze tuin, dus helaas niet toegevoegd aan mijn lijstje voor de vogelbescherming. Zoals ik al eens eerder verteld had begint hij onderaan de stam en kruipt spiraalsgewijs naar boven om de hele stam te inspecteren. Op de 2e foto is ie al wat hogerop geklommen en kan je zien dat hij met zijn snaveltje helemaal in de bast zit te peuteren op zoek naar spinnetjes en insecten.
Tip: Wil je ook Boomkruipers naar je tuin lokken, dan kan je wat vogelpindakaas langs de stam van de boom smeren.

Taalfoutje...

Toen ik dit bolletje zo parmantig zag zitten, brutaal kijkend met zijn gitzwarte kraaloogjes dacht ik:
ze hadden hem ook wel Rood-Rondborstje kunnen noemen...Enkele synoniemen voor rondborstig zijn: vrijmoedig - openhartig - onbelemmerd - zonder schroom. Dat past allemaal aardig goed bij dit kleine aandoenlijke vogeltje!

Hoogvlieger...

De Indische Gans, ook wel Streepkopgans genoemd, vliegt in de herfst vanuit hun broedgebieden in de hoogvlakten van Mongolië en China naar Indië om daar te overwinteren, vandaar hun naam. Omdat dit dier zo hoog over de Himalaya vliegt, heeft de natuur hem een aantal bijzondere aanpassingen gegeven om de lage luchtdruk en de koude op grote hoogte te trotseren. Ze hebben een groter vleugeloppervlak, kunnen efficiënter zuurstof opnemen en warmteverlies beter beperken dan andere ganzensoorten. De Indische Gans behoort tot de hoogst vliegende vogels van de wereld, met een record van 7290 meter hoogte! De in Nederland broedende exemplaren zijn nazaten van ooit ontsnapte of uitgezette vogels.
Ik telde vandaag in de buurt van Goirle een groep van 42 stuks. Dat zijn 84 kopstreepjes...een héle grote barcode dus !



Verkeersinfo...

 
Verboden voor auto's en voor fietsers, maar niet voor torenvalkjes!
En bestemmingsverkeer? Dat is ze zéér zeker: Het is haar boodschappenroute, ze haalt haar proviand hier...


Wolkbreuk...

Een bui, waarin het zó hard regent dat er in 5 minuten tijd 10 mm of meer valt, wordt door het KNMI een wolkbreuk genoemd. Het is wat droog, maar dit vind ik er duidelijk ook eentje, maar dan nét even anders!

Waterballet...

We blijven in het Zeeuwse deze week, want één dagje strand geeft al zoveel leuke foto's.
Zoals bijvoorbeeld deze Geelpootmeeuw die speciaal voor mij rek-en strekoefeningen stond te doen. Nu kan ik namelijk het meest opvallende onderscheid laten zien met de Zilvermeeuw, die namelijk roze poten heeft. Om dit verhaaltje kloppend te maken zou díe dus eigenlijk Rozepootmeeuw zou moeten heten...

Rotgeluid...

Net zoals de Canadese gans behoort ook de Rotgans tot het geslacht van de zwarte ganzen (Genus Branta). In de winter zijn ze veelvuldig te zien rond de Grevelingen, waar ik deze foto ook gemaakt heb. Het is een kleine gans met een lief gestreept sjaaltje om de nek. Hij stelt zich constant aan je voor als ie roept: rrrot - rrrot!!! Maar ondanks zijn naam is het een alleraardigst beestje hoor!

Aan de kust...

 

Ik kan het niet laten om nog één keer het strand van Renesse te laten zien waar we afgelopen weekend waren.
De kleur van het water lijkt in de lucht te weerspiegelen, zo mooi helder was het!
Een prachtige dag in januari en wat een rust straalt dit uit....
 


Scheermes en schuim...


Iedereen kent ze wel, de lange dunne schelpen ook wel scheermessen genoemd. Het schelpdiertje dat er in woont is feloranje. Bij eb graaft ie zich onder en bij vloed filtert ie plankton uit het water.
Het schuim dat je altijd ziet is het afval product van een kolonie algen. Als de kolonies afsterven wordt de laag gelatine waarin zij zich hechten door de wind en golven opgeklopt tot het dikke schuim wat vervolgens aanspoelt. Mooie titel voor het blog, maar er komt geen barbier aan te pas dus!

Heen en weer...


Voordat we verrast werden door onze onverwachte ontmoeting met de Zeehondjes zagen we gisteren ook veel Drieteenstrandlopertjes. Zijn naam heeft ie te danken aan het ontbreken van de achterteen. Ze zijn grappig om te zien. Ze rennen steeds achter de teruggaande golven aan om zo de achtergebleven kleine beestjes zoals kreeftjes, garnaaltjes slakjes en wormpjes op te pikken uit het natte zand. De aankomende golven ontwijken ze en daarom zijn ze constant in beweging. Ze kunnen enorme afstanden afleggen zonder even te rusten. Deze grappige strandlopertjes overwinteren aan de Nederlandse kust en trekken in het voorjaar naar het Arctische Noorden om te broeden.

De wijde zee in...





Omdat het vorige week zo goed bevallen was zijn we vanmorgen nog eens naar Renesse gereden en na een heerlijke lange wandeling in de zon werden we blij verrast! Bij Zeezoogdierenopvangcentrum A Seal in Stellendam worden jonge en zieke zeehonden verzorgd. Tijdens hun verblijf in de opvang ondergaan de zeehonden een aantal stappen voordat zij gezond genoeg zijn om teruggezet te kunnen worden. En toevallig werden er precies vandaag 4 gewone en 3 grijze Zeehondjes vrijgelaten op het strand in Renesse. Het waren 4 gevonden jonge Zeehondjes zonder moeder of te wel huilers genoemd en 3 Zeehondjes met longwormen. Nu allemaal gezond en klaar voor vertrek. Het was zo leuk om te zien, ik stond er met mijn neus bovenop! Zo ontzettend schattig...Daaag Snoetje, Droppie, Pim, Anna, Noah, Kapitein one eye en Joep!

Black beauty...

Een aantal jaar geleden wíst ik nog niet dat er hier in Nederland zoveel verschillende soorten Ganzen voorkomen. Nu ben ik al een stukje wijzer geworden en dàt is nu zo leuk is aan spotten en je verdiepen in de natuur! Deze Grote Canadese Gans is oorspronkelijk afkomstig uit Noord-Amerika maar al heel lang een exoot in Europa. Buiten de broedtijd leven ze gezamenlijk in troepen, Ze grazen overdag op weilanden en overnachten doen ze op het water. Witte Ganzen soorten behoren tot het geslacht Anser maar deze Canadees behoort tot het geslacht Branta. Dit genus bevat 6 Ganzen soorten die voornamelijk zwarte veren, een zwarte kop en een zwarte lange hals hebben.

Een hele hoop...

De Bergeend is een halfgans: Een vrij grote eend maar kleiner dan een Gans. Lekker dabberen door de sliblaag, zoals op de foto, op zoek naar slakjes, piertjes of schaaldiertjes doet ie het liefst. Broeden doen ze in een verlaten konijnen- of ander grondhol dat ze bekleden met dons. 28 dagen lang staat Papa dan op wacht terwijl zijn vrouwtje de 8 tot 12 eieren uitbroedt. Dat zijn veel kinderen te (ver-)bergen. Vandaar de naam!


Opgepimpt...

Pimpelmeesjes kunnen heel erg goed UV licht waarnemen waardoor zij kleuren veel feller waarnemen dan wij. Dat is handig én belangrijk voor soortgenoten, want hoe mooier zijn blauwe petje kleurt, hoe aantrekkelijker het mannetje is voor de dames. Petje af, meneertje Pimpelmees!

IJdeltuit...


Ze zijn best schuw maar in de winter zie je meer Kuifeenden dan in de zomer omdat ze dan vaker het open water opzoeken en bovendien komen er heel wat kuifjes hier overwinteren uit Centraal-en Noord Europe. Ze kunnen veel langer onder water blijven dan andere eenden en duiken wel 3 meter diep om hun voedsel, dat bestaat uit kleine waterdiertjes, van de bodem te halen Het vrouwtje is bruin met lichtbruine flanken, het mannetje is zwart met witte flanken. Ik vind het een prachtig eendje met die felgele oogjes en het grijze snaveltje met donkere punt! En wat dacht je van het kapsel van meneer? Wie van de twee er het langste voor de spiegel staat is duidelijk te zien aan het kuifje!


Mee-eters......

Het stokje op de voersilo is nooit lang leeg. De kleine tuinvogeltjes vliegen af en aan om steeds een paar hapjes te nemen en zo ook de Ringmus. Je ziet meteen waar hij zijn naam aan te danken heeft. Herkenbaar is hij aan zijn witte halsring en zijn zwarte wangvlekje. Hierdoor zie je het verschil goed met de gewone Huismus, die ook regelmatig komt mee-eten. Maar opgestaan is plaats vergaan...


Strandkleding...

Vandaag zijn we naar Renesse geweest om eens goed uit te waaien. Het waren meer Zilvermeeuwen dan mensen te zien, in verschillende jaars- en winterkleden. Het duurt ongeveer 4 jaar voordat een jonge meeuw zijn volwassen verenkleed krijgt. Op de eerste foto zie je op de achtergrond een eerste-winter vogel die overwegend bruin is met donkere vleugels en staart. Op de voorgrond vliegt een tweede-winter Zilvermeeuw, bruin kleed, wat wit bij de kop en staart en met lichte grijze bovendelen. Op de tweede foto zie je een derde-winter vogel die al een bijna-volwassen kleed heeft en waarvan de bruine vlekken alleen nog op zijn kop aanwezig zijn. Vier jaar op rij een nieuwe jas, de bofkont!

Op kop liggen...

Vandaag maar eens een vrolijke foto van ons hondje. Bickel is bijna altijd blij, vrolijk en onstuimig, maar voor een koekie….doet ie alles! Dan kan hij zo goed stil zitten tot dat ik zeg: toe maar. En dan is het ook meteen hap-slik-weg.



Uit je jas waaien...

Bij windkracht 8 op de schaal van Beaufort kan de wind in vlagen snelheden van rond de 100 km/uur bereiken. Dat is lastig om tegenin te lopen heb ik vanmiddag ervaren toen ik in de polder liep. Kleine vogeltjes zie je niet vliegen bij zulk weer maar deze Kleine Mantelmeeuw vond het heerlijk om door de lucht te zwieren en op de wind te dansen!

Vogelvrij...

Vandaag geen mooie foto maar eentje met mijn kleine statement van 3 woorden.
Omdat ik de beelden niet van mijn netvlies en het geluid van de schoten niet uit mijn hoofd kreeg...
Omdat gisteren in Parijs het vrije woord en het potlood van onze democratie door radicalisme vogelvrij werden verklaard... 

Blik op de weg...


Vanmiddag toen ik door de polder reed hing dit Torenvalk vrouwtje een poosje boven mij te 'bidden'. Ik heb een aantal keren geprobeerd om haar te fotograferen door het open dak van mijn Panda. Helaas is recht op de weg blijven met je hoofd omhoog gericht géén succes. Maar op weg terug naar huis zat ze daar..... Ik heb eerst goed in mijn achteruitkijkspiegel gecheckt of er geen verkeer achterop kwam. Daarna ben ik langzaam, hangend uit mijn opengedraaide raampje en turend door mijn camera, op haar afgereden terwijl ik foto's nam. Toen ze de afstand tussen haar en mij te klein vond worden vloog ze weg. Ze heeft gelijk, ik mag niet bumperkleven...

6 op een rij...

Sinds kort koop ik voor de poezels Senior voeding met een aangepast energie en mineraalgehalte omdat dit vanaf de leeftijd van 7 jaar beter voor ze is. Daardoor realiseer ik me dan ook dat ze dus alle zes al een hele tijd kitten-af zijn.
Verder denken doe/wil ik niet.... Ze zijn me allemaal even lief en ik hoop nog heel lang van ze te mogen genieten!
 
                                                                          Twix - Oscar
                                                                    Girly - Sarah - Onyx - Turtle


Tuinvriendje...

Het Roodborstje is één van de minst schuwe vogeltjes die ik ken. Als ik in de tuin aan 't schoffelen ben, komt ie er gezellig bij zitten, laat af en toe een vrolijk riedeltje horen en is altijd nieuwsgierig of er wat te halen valt. De kans is namelijk groot dat er in de omgewoelde aarde een wormpje naar boven komt. Nu de dagen kouder worden hang ik vetbollen op, vul de voersilo met zonnepitten of pinda's en strooi ik regelmatig voer in de hangmandjes De illusie dat hij mij net zo leuk vindt als ik hem heb ik al laten varen. Lekkere hapjes, daar draait het om !

Met zonder tandjes...


Dit dier verwacht je niet tegen te komen in de polder maar toch stonden ze er omheind bij een huis! De Alpaca lijkt erg veel op een Lama maar ze zijn iets kleiner, hun vacht is wolliger en bij een Alpaca staan de oren recht terwijl ze bij een Lama banaan-vormig zijn. Ze horen beiden tot de familie Kameelachtigen. Ze hebben twee tenen, geen echte hoeven maar een dikke eeltlaag onder hun voeten. Ze hebben geen tanden in hun bovenkaak en een gespleten bovenlip.
Spugen doen ze ook! Sinds 2014 staat ook de Alpaca op de lijst met 'nog te beoordelen soorten voor de positieflijst zoogdieren' van het Ministerie van Economische zaken. Op de positieflijst komen de zoogdieren te staan die nog wel gehouden mogen worden als huisdier. Sommigen soorten mogen alleen nog onder specifieke voorwaarden als huisdier gehouden worden .

 


 





Dwaalgast...

Nét voor de sneeuwval zijn hier in de polder de sloten nog uitgebaggerd om doorstroom in de watergangen en duikers te bevorderen. Een sloot vol bagger zorgt ervoor dat er in het water een tekort aan zuurstof ontstaat en dat is niet goed voor waterplanten en -dieren. Er komen dan namelijk te veel algen, kroos en stankoverlast. Daardoor kan er niets of nauwelijks meer iets leven. Een noodzaak dus! Maar het baggeren brengt ook onrust in het slootwater en de watergang. Vandaar dat je na het baggeren vaak de Amerikaanse Rivierkreeftjes, die tegenwoordig talrijk aanwezig zijn in onze Nederlandse watertjes, aan de wandel ziet gaan. Ze zijn dan een beetje de weg kwijt...

Boevenbende...

De Nijlgans is eigenlijk geen echte gans, alhoewel hij daar wel toe gerekend wordt. Het is een naaste verwant van de Bergeend. Nijlganzen verblijven meer op het land dan in het water. De snavel lijkt veel op die van een eend en ze kunnen er dan ook goed mee grazen. Aan het Zorromaskertje rond hun felgele ogen zou je al kunnen vermoeden dat het geen lieverdjes zijn. Vaak eigenen zij zich met bruut geweld nesten toe van andere soorten ganzen en eenden, en verdrinken daarbij zonder pardon de kleintjes. Ook broeden ze vaak in bomen en schuwen dan zelfs niet om de nesten in te pikken van Roofvogels en Kraaien door deze met agressief gedrag te verjagen. Geen dom gansje om mee te sollen dus...

Nieuwjaarstip...

Als je elkaar volgens het goede gebruik Gelukkig Nieuwjaar wilt wensen moet je het vòòr 6 januari (Driekoningen) doen.
Dat is gebaseerd op de oude regel, dat Nieuwjaarswensen alleen binnen het octaaf  geldig waren (dit is een periode van acht dagen voor de viering van kerkfeesten). Het octaaf begint met een hoogtijdag, in dit geval is dat 1 januari. Omdat Driekoningen als zondag werd gevierd, was dat dé gelegenheid om de Nieuwjaarswensen binnen dat octaaf af te handelen.
Ik ben in ieder geval op tijd!