welkom


Welkom!
Via deze blog neem ik jullie mee door de lens van mijn camera.
Als je goed om je heen kijkt, is er veel moois te zien…

Het zijn vaak de kleine dingen die mij inspireren, verbazen,
verwonderen en waarvan ik geniet!


Door op de foto's te klikken, krijg je een groter formaat. Als je wilt kan je een reactie achterlaten onder de berichten.
Wil je op de hoogte blijven van nieuw geplaatste berichten? Vul dan rechts bij FOLLOW BY EMAIL je emailadres in.
Wil je één van mijn foto's gebruiken? Stuur me dan een berichtje voor de voorwaarden i.v.m. auteursrecht.

Ab Ovo (vanaf het ei)...

Twee weken geleden vertelde ik jullie in de link Steenuil-pleegvader-spelen... 
over de broedende Steenuil in onze nestkast.
Hier gaat het verslag verder.
Mei 2016...
Stien de Steenuil, zo heb ik het moedertje genoemd, heeft haar broedtijd helemaal uitgezeten
 mede doordat ik de rol van pleegvader op me had genomen
 en haar constant van eten voorzien heb.
Aanstaande Steenuilen-moeders verlaten hun nest namelijk niet
 maar laten zich gedurende de broedperiode van voedsel voorzien door hun man,
een soort vliegend buffet à volonté!
Helaas vonden we op 3 mei, onder de oude beuk waar de nestkast in hangt,
de schamele overblijfselen van het mannetje, waarschijnlijk gegrepen is door de sperwer die hier regelmatig langs de struiken scheert op zoek naar een hapje...
Elke avond in de schemer serveer ik haar
 ééndagkuikens, muisjes, wasmotlarven, regen-en meelwormen
 en af en toe een dood gevonden vogeltje.
De Schijf van Vijf voor Steenuilen!
Het was steeds weer spannend of ze nog zat te broeden.
Gelukkig heeft Harry van de Uilenwerkgroep mij goed bijgestaan en vaak gerustgesteld
 want soms was ze even weg en zag ik haar zitten op het dak van de kapschuur
 of hoorde ik haar ’s avonds buiten roepen.
Steenuilen blijven elkaar levenslang trouw, dus misschien zocht ze haar mannetje.
 Ik vond het zielig om te horen en was elke keer bang dat ze niet zou terugkeren naar het nest…
 De eieren voelde echter nooit ijskoud aan dus hield ik goede hoop.
De nachtcamera die ik had neergezet liet gelukkig zien dat ze steeds terugkwam.
Ik was dan ook elke keer blij als ik haar weer met gespreide vleugels over haar eieren aantrof.
Op 11 mei ging ik ’s avonds de trap weer op en hoorde een heel zacht piepje.
Stien was er niet maar er lag een klein wit wattenbolletje naast een eierschaal:
 Een ieniemienie pas geboren uilskuikentje!
Wat een beleving,  ik denk dat mama ’t zelf nog niet gezien had.
Ik ben dan ook snel weggegaan om haar rustig naar het nest terug te kunnen laten komen.
De volgende morgen lagen er 5 kleine witte ronde blinde prulletjes,
ieder ter grootte van een blaasbloem op een hoopje bij elkaar, .
Even later zat Stientje er beschermend overheen met om haar heen de eierschaaltjes.
Hoera, ik was pleegvader geworden dus beschuit voor mij en (veel!) muisjes voor Stien!
1 dag oud
De baby's doen 't goed en je ziet ze groeien! Ze moeten daarom veel eten, dus er moest meer gevoerd gaan worden. Ik heb nu het aantal eendagskuikens en muizen dan ook maar verdubbeld.
De eerste 8 dagen blijft het vrouwtje constant in de nestkast om de jongen te verwarmen en de aangeleverde prooien in stukjes te voeren. Ze zit er bovenop.
Om haar heen ligt al het voedsel
3 dagen oud
5 dagen oud
Ze krijgen nu al echt vorm.
Niet al ’t aangeboden voer werd opgegeten maar dat geeft niet
want het overgebleven vlees zit al snel vol met eiwitrijke maden
en dat is een goed alternatief voor de Meikevers die het mannetje
normaal gesproken in grote getale naar de nestkast zou brengen.
Maar om in het donker met een wit laken waar een zaklamp op schijnt
in het gras te gaan liggen om de Meikevers die op ’t licht af komen te vangen?
Nee, dat gaat zelfs mij iets te ver!

6 dagen oud


6 dagen oud 
Zoals je hieronder ziet zit mams nét met een stukje vlees in haar bek.
Is het om te voeren...
of zou het stiekem een lekker snackje voor haar zelf zijn?
8 dagen oud
De kuikens heb ik High Five genoemd, ze zitten namelijk best hoog met z’n vijven.
 Ze zijn nu 10 dagen oud en Stien verlaat nu in de schemer regelmatig even de kast om te jagen.
 De jongen zijn nu immers al wat meer bevederd en kunnen zich daarom samen warm houden.
Als kussentje gebruiken ze hier even een stuk muis...jakkie!
10 dagen oud
10 dagen oud
Stien kan 't niet alleen aan om vijf hongerige bekjes alleen te voeden dus voldoe ik nog steeds braaf aan mijn pleeg-ouderlijke verplichting wat betreft de voedselvoorziening.
 En niet alleen ik!
Onze katten en ook die van de buurvrouw helpen goed mee om muizen te vangen.
Mijn dierenarts Peter heeft me een doos met 100 eendagskuikens cadeau gegeven en van Ado,
waar ik muizen en larven koop, krijg ik meelwormen gratis.
Ik word dus van alle kanten gesponsord, leuk hè?
En zoals je ziet groeien ze er goed van!

11 dagen oud
In de nestkast stinkt het nu van jewelste.
Het ligt vol met uitwerpselen, braakballetjes en vleesresten.
Maar dat schijnt de kuikens niet te deren.
Je ziet dat de vloer 'schoon' is op de plek waar ze zitten.
13 dagen oud
13 dagen oud
Inmiddels zijn de kleine pluizenbollen al weer wat groter
Als ze zo lekker tegen elkaar liggen zie je een zacht grijs dekentje.
14 dagen oud
Dit uiltje vraagt zich vast af wat ik steeds in de kast komt doen:
 'Ga toch weg ik ben een uiltje aan ’t knappen'!
14 dagen oud
Langzaamaan krijgen ze ook steeds meer kleur...
15 dagen oud
Hun moeder is nu steeds vaker uit de kast, en geef haar eens ongelijk.
 Het enige wat de kuikens willen is eten-eten-eten,
Stien gaat dus niet alleen jagen, ze gaat ook voor haar rust de kast uit.
Gewoon af en toe heerlijk buiten zitten zonnen.
 Aha!
Dat is voor mij een mooie kans om eens even stiekem een van mijn pleegkindjes op te pakken.
Niet verklappen hè!
16 dagen oud
De rest zit me vol afschuw aan te kijken: 'Laat ons met rust' !
16 dagen oud

Vandaag 28 mei is de 5-ling 17 dagen jong en kijk eens wat een klauwtjes ze al hebben!
17 dagen oud

En kijk dat koppie eens met het flinke snaveltje en dat mooie oogje.
Wist je dat uilen met een gele iris zoals deze Steenuiltjes
(maar ook de Sperwer- en Velduil ) ook overdag actief zijn en jagen?
Uilen die in de schemer jagen, zoals de Oehoe en Ransuil hebben oranje ogen.
 De kerkuil en de bosuil zijn echte nachtjagers en hebben een zwarte iris.

17 dagen oud
Tot zover... wordt vervolgd!




Dappere dodo's...

 

 
 
 

De Kieviten hebben het moeilijk, dat heb ik laatst al verteld in dit blog. Kievit kuikens kunnen pas vliegen na vijf weken en vele overleven deze eerste periode dan ook niet. Op de droge grond hebben ze een perfecte schutkleur. Op de tweede en vierde foto zie je hoe klein ze zijn en dapper over het inmens grote akker wandelen. Als je hoog in een trekker zit zie je ze echt niet. Ik heb er dan ook écht de schrik van in m'n benen als ik de boeren met hun zware landbouwmachine de akkers op zie gaan...Gelukkig zijn er tegenwoordig ook boeren die wel aan nestbescherming doen. Ze markeren de nesten en rijden er omheen. Maar wat mij betreft, moeten álle boeren daar aan mee doen. Anders krijg je dit... Ik vond hem in de gemaaide berm van een weiland, arm kleintje...
 
 

Piep piep, hier ben ik...

 

In eerste instantie had ik niet gezien had dat deze Graspieper vlakbij me op een paaltje zat. Graspiepers lijken op Veldleeuweriken, maar hebben een dunnere snavel en langere staart. Ze behoren tot de familie Piepers en Kwikstaarten en dat zie je ook aan de bouw.

Waakzaam...

Niet zo veilig, deze leuke Roodborsttapuit op het paaltje bij het waarschuwingsbord. Ik heb daardoor namelijk écht niet op de trein gelet, sorry!

Oversteken...

Deze Grutto vloog plots van de ene kant van het weiland naar de overkant, maar daar zat wél een weggetje tussen... en ik kreeg hem dus zowat op mijn voorruit!

Koekoek daar issie weer...



Zonder de Koekoek geen lente! Elk jaar noteer ik mijn agenda wanner ik de Koekoek voor het eerst hoor in de polder. Dit jaar was dat op 10 mei, maar vandaag liet hij zich ook goed zien toen hij in de boomtop landde. Altijd weer leuk, welkom!

Haasje over...

Dit is duidelijk het werk van de vossen die in de polder wonen. Waarschijnlijk zijn er welpjes geboren want zoals elk jaar rond deze tijd is het een slagveld van jewelste in de buurt van de burcht. Leeggegeten eieren, afgekloven eenden, vogels en konijnen, De vader leeft niet in het hol maar levert wel (véél!) voedsel aan de eerste weken. De aangeboren neiging van het surplus killing komt voor uit het feit dat zij elke kans die zij krijgen moeten grijpen om een dier dat niet op tijd vlucht te vangen. Het is hard maar 80% van de welpen haalt het eerste levensjaar zelf ook niet. Tja, niet leuk om te zien maar dit is óók de natuur...

Verongelijkt...









Deze grote babymerel was met paps en mams uit eten. Bij ons op het gazon gingen zij aan 'tafel' bij het schaaltje kippenvoer. Het was zo grappig om te zien, dat de ouders duidelijk aan het opvoeden waren. Bij elke hap die zij namen ging het bekje van het kleintje wagenwijd open, maar tot zijn stomme verbazing kreeg hij 9 van de 10 keer helemaal niks en aten zij het lekker zelf op. Zelf leren eten dus! Het arme jong keek er af en toe gewoon verontwaardigd van en ik heb staan te genieten, gemeen hè?   (Als je op de eerste foto klikt kan je ze daarna allemaal in het groot zien d.m.v. klikken op de fotostrip, dat is nog leuker!)