Haastige spoed...

Het verschil is moeilijk vast te stellen als de vleugels gesloten zijn maar gezien de planten waar hij op zat hou ik het erop dat dit de Gele Luzernevlinder is. (De Zuidelijk Luzernevlinder zit meestal op kalkgraslanden met Paardenhoefklaver.)
Hoe vaak ik tijdens onze vakanties al tevergeefs achter deze vlinder aan heb gerend is niet meer op één hand te tellen. Luzernevlinders hebben 't altijd druk en zitten bijna nooit stil.
Maar dit jaar is 't me eindelijk gelukt en ik ben er blij mee!

Glashelder...

Bij aankomst in Frankrijk bij onze safaritent hadden we meteen al een gast aan (picknick-)tafel !
Voordat we een toast konden doen op onze vakantie heb ik deze Greppelsprinkhaan eerst mooi op de foto gezet in het wijnglas waarin hij vertoevde.
Daarna heb ik hem neergezet waar hij hoort: in de greppel!

Koe-Blauw-Zilver...

Koereiger

Blauwe Reiger

Kleine Zilverreiger

We hebben een hoop Reigersoorten gespot in Biela (Italië). De Kleine Zilverreiger en de Blauwe Reiger zien we in Nederland ook regelmatig, maar de Koereiger met gele snavel en kuifveren hadden we pas 1 keer eerder gezien.

Verstopt...

We hebben zo'n beetje alle reigersoorten gezien op de natte rijstvelden. Zo ook de Purperreiger. Deze lag verscholen tussen de rijstplanten en ik dacht even, heel spannend dat ik een slang zag. Totdat hij langzaam zijn lange nek uitstak!

Eigen schuld en dikke bulten...

Als je nog nooit eerder een Kwak hebt gezien, dan neem je 't op de koop toe dat je belaagd wordt door een hele hoop muggen die zich op je kuiten storten om zich te goed te doen aan je bloed terwijl je door een zompige Italiaans rijstveld sluipt... Moeilijker wordt het wél om dan óók nog een scherpe foto te krijgen, maar dat mag allemaal de pret niet drukken: Hij staat erop!

Holy Water...

De lokale bewoners van Piemonte spreken liefkozend van il paesaggio delle acque – het land van het water. Roeipotigen vinden het heerlijk om rond te dabberen in de rijstvelden waar kikkers, insecten en andere waterdieren zitten. Zo ook deze Heilige Ibis.
In het oude Egypte werd dit dier vereerd als symbool van de god Thoth. De associatie met de vogel komt doordat bij de overstroming van de Nijl de ibissen terugkeren naar Egypte en zo een periode op de kalender aangeven. Ook werden er schrijfpennen gemaakt van hun veren.

Gezichtsbedrog...

Een raadseltje tussendoor...
Wat zie je, wat denk je te zien, kijk je erin, kijk je erdoor of kijk je van bovenaf?
Weet je al...? Het is selfie dmv een Specchio di sicurezza del traffico. Oftewel:
Een verkeersveiligheidspiegel tegen de muur van een pleintje in de buurt van Clavesana in Italië!

Risotto...

Als je deze foto ziet zou je haast dat we in China op vakantie zijn geweest. Niets is minder waar. Naast de wijngaarden heeft Biella (Piemonte Italië ) al eeuwenlang een rijstcultuur.
De Benedictijner monniken waren de eersten die dankbaar gebruik maakten van al het water in dit deel van Piemonte, en van de irrigatiesystemen die al door de Etrusken en Romeinen waren aangelegd. Zij introduceerden allerlei nieuwe agrarische technieken en wisten vruchten te plukken van het weinig vruchtbare land. Pas na enkele eeuwen kwam de echte introductie van de cultivering van rijst en deze is steeds verder uitgebreid. Piemonte is, met meer dan 116 duizend hectare rijstvelden, veruit de grootste rijstregio in Italië.

Lan Laughe...

In Italië noemen ze dit het wijngaardlandschap van Piemonte. We hebben 2 dagen in een oud klooster gelogeerd: Agriturismo San Martino in Clavesana. De vrouw des huizes maakte haar wijn zelf. We hebben natuurlijk een heerlijke flesje witte wijn geproefd: Lan Laughe.
Maar voordat deze druiven gebotteld worden gaat er heel wat werk aan vooraf!

Rap van tong...

De lavendel is een drukbezochte plant door o.a, Bijen, Hommels, Kolibrievlinders en kleine Gewone Wolzwever. Hij lijkt stil te hangen in de lucht maar de vleugeltjes bewegen wel 300 keer per minuut, Zijn pootjes raken daarbij de bloem nog net aan terwijl hij de nectar drinkt met de lange tong die een derde van zijn lichaamslengte is.

Wat hing ons boven 't hoofd...

De Havik is nét een slag zwaarder gebouwd dan een Sperwer. De sterke klauwen kunnen grote prooien aanslaan. Wat deze Havik gevangen had, kan ik niet goed zien maar ik vermoed een Marterachtig beestje zoals bijvoorbeeld een Wezel, Fred, Steenmarter of Boommarter. Ik was wel blij dat hij zijn buit niet liet vallen terwijl ik met mijn camera naar boven tuurde!

Dag lieve Baron...

Wie had dat nu gedacht…zo'n mooie grote pup van 10 maanden oud. We waren zo blij met jou. Na de dood van Bickel was het best even wennen, een andere hond met andere gewoontes en een compleet andere gebruiksaanwijzing. Monique en ik hadden het er weleens over dat het een dubbel gevoel was om van een nieuwe pup te genieten als je oude hond nog zó dicht onder je huid zat.. “Elke dag ga je een beetje meer van hem houden” zei ze tegen mij en daar had ze gelijk in! Langzaam maar zeker werd jij, Baron, steeds meer mijn hondje. Als ik ging werken mocht je sinds kort los in de kamer, de Bench deur bleef gewoon open en dat deed je voorbeeldig. Je had zo’n lief karakter, was gehoorzaam, sociaal, en ook bij alle dieren even vriendelijk. Een pad, egel of een slak ’s avonds op het tuinpad werden vol verbazing door jou besnuffeld en bekeken maar nooit aangevallen. De konijnen deden neusje-neusje door het gaas met jou. De schapen in de wei naast ons, kwamen altijd op je af en jij ging er gezellig naast liggen. Je ‘tongzoende’ met de koeien in de polder en de allerkleinste keffertjes met de grootste bekjes kregen Baron du Pon, zonder strubbelingen nederig op zijn rug. Juup was jouw allergrootste boxervriend! Ik kon zijn naam dan ook niet uitspreken of jij stond te popelen en rond te springen in de hoop dat hij er aan kwam. Hadden we het in een gesprek over Juup dan zei ik gemakshalve maar alleen “het J-woord” zodat je niet in de gaten had dat het over je maatje ging en om je niet onnodig teleur te stellen. Samen met jullie Weimeramer-vriendin Fien hadden jullie vaak de grootste lol in de polder.
Maandag 31 mei toen het ’s avonds afgekoeld was, hebben we lekker lang gespeeld met de bal. Je maakte de gekste sprongen en we hadden plezier samen.
De volgende dag kwam je maar stram omhoog en ik zag dat je wat mankte… Logische beredenatie was om te denken dat je misschien iets verrekt had tijdens het spelen de avond daarvoor. Je hield je rustig en ik dacht alleen maar dat je daar verstandig aan deed. Toen ik woensdag naar mijn werk ging was je niet enthousiast om je 2 koekies aan te nemen en toen ik terugkwam die middag lag je nog precies hetzelfde als ’s morgens… Dat voelde meteen niet goed. Voordat ik met je naar de DA reed liet ik je plassen en schrok ik van de oranje urine die ik meteen opving om mee te nemen voor onderzoek. Toen begon de ellende… vreselijk is het als je zo’n 10 maanden jonge, prachtige pup van 33 kg in vijf dagen tijd ziet wegkwijnen. Alles, écht alles is op alles gezet om jou beter te maken, maar die akelige Leptospire bacterie in je lijf had jou flink te pakken en heeft je ook niet meer los gelaten, hoe hard we daar ook voor vochten. De ommekeer waar we zo op hoopten bleef uit en toen ging het heel snel slechter…Nadat eerst je lever en je nieren het niet meer deden, waren nu ook je darmen geveld en door al de darmwandbeschadigingen en bloedingen had je nog maar de helft van je bloed over.
Maandag 5 juni was de wil in jouw ogen verdwenen… je keek me aan met maar één boodschap: ‘ik kan het niet meer, wil jij me erbij helpen…?’
Dat heb ik gedaan lieve Baron, met zoveel verdriet en pijn in mijn hart, maar uit liefde voor jou. Ik kon het niet meer aanzien dat je zo aan ’t interen was na deze zware dagen. Het was honds-onterend om te zien dat je gelaten het bloed uit je darmen liet lopen en je urine niet meer onder controle had. Het was tijd… tijd om te gaan en we hebben je laten gaan…
Rust zacht mijn kleine pup. Ons verdriet is groot, maar jij bent klaar hier.
Bedankt voor de korte, maar goede tijd die we met jou hebben gehad.
Ga jij maar fijn naar Bickel, daar ben je veilig, zonder pijn…

Baron 16-7-2016 * 5-6-2017