Vos noch gans...

Als naar de de kleuren kijkt snap je wel waarom de Nijlgans ook wel Vosgans genoemd wordt. De naam Nijlgans is verwarrend, want het is geen echte gans, hij behoort namelijk niét tot de onderfamilie Anserinae (zwanen en ganzen) maar aan de onderfamilie Tadorninae (halfganzen).

Groter dan een eend maar kleiner dan een gans of zwaan. Halfgans dus, net als de Bergeend en de Casarca. 
 

Vogelgriep...

 
Waar een grote groepen vogels bij elkaar komen is het risico op besmetting het grootst. Vooral in de periode dat vogels van broed-naar overwinteringsgebieden trekken vallen de meeste slachtoffers en kunnen zij het virus wereldwijd verspreiden. Bij de recente uitbraak in Nederland zijn vooral Brandganzen het slachtoffer van de Vogelgriep. Er heeft zich hier de laatste tientallen jaren ook een sterk groeiende populatie niet-trekkende broedende brandganzen gevestigd. Hopelijk blijft dit groepje gezond en wel in onze polder!

Aan banden gelegd...

Een hele groep Kolganzen is neergestreken in de polder waarvan er twee geringd zijn met een lichtgroene halsband. Met de halsbanden krijgt men een goed beeld van de overleving en sterfte van de dieren. Daar is natuurlijk wel hulp bij nodig van mensen die waarnemingen doorgeven. Dus ook ik heb deze Kolganzen geregistreerd op www.geese.org. Leuk dat je dan ook de levensloop deze twee kan zien. Vanaf 2015 gespot in Eemnes tot aan 2017 in de Zonzeelse polder en daartussen in 33 keer op andere plaatsen.

Het ganse land...

De hele Zonzeelse polder is vergeven van de Ganzen. Alle soorten en maten komen hier naar toe om te grazen op de graslanden: Brandganzen, Grauwe Ganzen, Canadese Ganzen, Kolganzen. Vorige week zaten er zelfs 42 stuks, zeldzame Dwergganzen uit het Zweedse Lapland. Een aantal waren geringd en 2 hadden een zendertje. Die groep heb ik helaas gemist maar ze hadden wel de krant gehaald.

Dubbelzien...

Eenden hebben hun ogen hoog aan de zijkant van het hoofd. Ze kunnen niet goed naar voren kijken. De meeste hoeven hun punt van de snavel ook niet te zien, want ze gebruiken een ander zintuig om voedsel te kunnen vinden: de tast. Ze kunnen wel panoramische beelden waarnemen (breedbeeld) én ze kunnen voor en achter zich kijken  Dit is handig bij het waarnemen van vijanden. De blikvelden van beide ogen overlappen zich nauwelijks. Waarschijnlijk nemen ze twee beelden waar. Eenden slapen in groepen om het gevaar van predatoren zo klein mogelijk te maken. De vogels die aan de buitenranden van de groep slapen, slapen met één oog open. De eenden die in het midden van de groep slapen zijn iets veiliger en doen daarom twee oogjes toe. .

Hoera, een tweeling...

Ik ga elke dag kijken of de zwanenkuikens in de polder al geboren zijn, maar Moeder in spé zit nog steeds statig op haar nest. Nog even geduld aub... Maar toen zag ik deze leuke verrassing voorbij komen: Het Nijlganzen echtpaar zwom trots rond met twee baby's!

Schijnheilig...

 

 

 

 

Ieder winter komen de Nonnetjes terug en ik wil graag geloven dat het steeds het zelfde paartje is. Het is de kleinste eend uit de Zaagbekkenfamilie. Het mannetje is spierwit en het lijkt alsof de zwarte accenten nauwkeurig met penseelstreken zijn aangebracht. Het vrouwtje is veel minder opvallend grijs gekleurd met een bruin kopje. Ik doe steeds een schietgebedje voor een scherpe foto maar dat valt niet mee want ze zijn erg schichtig en vliegen snel weg als ze het niet vertrouwen.



Koude drukte...

De overwinterende Kolganzen die in grote getale te zien zijn in de polder maken een hoop drukte en vaak is het om niks. Als er eentje in paniek raakt, volgt de rest vanzelf. Ze vliegen dan massaal de lucht in, maken een rondje en strijken vervolgens een eindje verder weer neer.

Watertrappelen...

Er zijn een aantal overwinterende Kuifeend paartjes neergestreken in de plas bij Zonzeel. Op de foto zie je een mannetje. De vrouwtjes zijn bruiner. Je kan het hier niet zien, maar de stand van hun naar achter geplaatste voeten zorgt ervoor dat ze op en in het water een hele goede voortstuwing hebben. Ze kunnen dan ook moeiteloos tegen de stroom inzwemmen om op dezelfde plek te blijven dobberen. Nadeel is dat 't lopen hierdoor wel moeilijker gaat. Dat is de reden dat Kuifeendjes veel minder aan land komen dan andere eenden.

Grauw...

Het duurt al zo lang...maar zo'n troosteloze dag als deze heeft ook weer iets moois te bieden: Grauwe Ganzen in een grauw landschap. Daar kan ik tóch weer blij van worden!

Beslagen ten ijs komen...

Het lijkt wel of hij een gesprekje wilt aanknopen met mevrouw Eend maar niet goed weet hoe hij dat moet aanpakken. Zij toont vooralsnog geen interesse. Zal ik je een tip geven meneer Eend? Begin gewoon over het weer, dat breekt het ijs!

 

 

Niet afgezaagd...

'Ik heb 't wel gehad, alwéér op de foto? No way!' Dat dacht deze Grote Zaagbek vrouw misschien wel want ze zwom snel weg. Haar belangrijkste kenmerk, de smalle snavel met gezaagde randjes, kon er wél op krijgen. Het is een echte wintergast. Hoe kouder, hoe meer Grote Zaagbekken hier te zien zijn. Maar blijft het in Noord Europe zacht winterweer dan komen er weinig Grote Zaagbekken naar ons land. Ik heb er in ieder geval dit jaar al eentje gezien en wat mij betreft volgen er meer want het gaat me niet vervelen, het blijft leuk!

Vleugellam...

 

 

 

Sinds een tijdje zie ik steeds twee Canadese ganzen zitten in een omheind veld hier vlakbij. Ik vond ze er op één of andere manier een beetje zielig en gelaten bijlopen. Als ik er voorbij kom proberen ze niet eens te vluchten maar komen ze zelfs, zachte geluidjes makend, naar me toe. Toen ik ze eens beter bekeek en fotografeerde wist ik waarom. Ze zijn aan één kant gekortwiekt en kunnen niet weg. Dat zie je goed op de foto waar ze beiden op staan en op de laatste foto. Gevangen in hun eigen lichaam, arme beestjes...

Zij aan zij...

Er zijn een hoop Nijlganzen die zich vooral in de herfst en winter aansluiten bij grote groepen van soms honderden Nijlganzen. Ze foerageren op graslanden en eten veelvuldig van de maïsresten die, in deze periode na het oogsten, op het land zijn achtergebleven. Er is echter ook een groep die daar niet aan mee doet en het gehele jaar door als paartje optrekken. Zoals deze twee!

Onder moeders vleugels...

De Hollande kwaker is een witte tamme eendensoort. Dit eendje staat bekend om zijn luide gekwaak. Daarom werd de Kwaker vroeger geselecteerd door de Kooiker (eigenaar van een eendenkooi) om met zijn geluid wilde eenden te lokken. Tegenwoordig worden ze bijna alleen nog gehouden als sier-watervogel. Dit moedertje zat met haar kleintjes ook in een omheinde tuin en privévijver. Het blijft aandoenlijk, die gele pluisjes!

Gastouderproject...

 

 

 

Langs het wad in Texel zagen we de Eider. Het is een grote eend en een snelle vlieger: in horizontale vlucht kan hij een snelheid van 113 km/u behalen. Het mannetje ziet er apart uit met de zwart-witte kleur en de groene vlek op z'n nek en snavel. Op zee dobberden een aantal onopvallende gekleurde Eidervrouwtjes met hun kroost lekker op hun gemakje. Jonge eidervrouwtjes leggen hun eieren óók in de nesten van oma of tante Eider. Uit onderzoek is gebleken dat er Eidervrouwtjes zijn van wel 15 jaar oud, die alleen nog maar gasteieren uitbroeden. Op deze manier helpen de familieleden mee aan de opvoeding van de kleintjes, kunnen de jonge moeders meer eieren leggen en het voortplantingssucces is groter. Slim!

3 Kleine kleutertjes...

De moedereend die in de sloot bij ons achter zit, heeft nog maar 3 kinderen over van de 8 duckies die ik laatst op mijn blog had staan. Ik heb één kuiken platgereden op de weg zien liggen, dat was vast de laatste in de rij met oversteken...
De rest zal ongetwijfeld als hapje gegrepen zijn want ratten, snoeken, meeuwen, reigers, uilen of katten: ze zijn er geen van allen vies van! Van hun papa hoeven ze niet veel te verwachten, zodra de eieren uitkomen vertrekt hij om te gaan ruien. Mama staat er dus alleen voor.

Oranje boven...

Tot onze verbazing zagen/hoorden we gisteren weer iets nieuws: Een kaneelkleurige hals kwam tussen het gras omhoog en maakte een grappig nasaal trompetgeluidje: De Casarca. Dit is een half-gans en behoort net als de Nijlgans en de Bergeend tot de familie van de eenden. Van oorsprong komt de vogel uit Zuidoost-Europa, maar tegenwoordig weten de verwilderde, uit gevangenschap ontsnapte exemplaren zich te handhaven. Er zijn ongeveer 30 broedparen in Nederland. De vrouwtjes hebben een lichtere kleur kop. De mannetjes kan je herkennen aan de zwarte halsring, die ze overigens alleen dragen in hun zomer outfit: Hun bloesje wijd open en een stoere ketting om! Alles om de vrouwtjes te imponeren. Ik las dat ze bijna altijd als paartje optrekken, dus rijd ik vandaag nog maar eens terug om zijn wederhelft te spotten...wie weet!

8 Duckies...

Vorige week zag ik in het kleine slootje naast ons weiland een eenden-vrouwtje zitten, bijna onzichtbaar goed verscholen. 'Die is aan 't broeden' was mijn eerste gedachte, en ja hoor! Gisteren zag ik de trotse moeder zwemmen met een treintje van pulletjes achter haar aan. Als ik dat zie moet ik altijd weer even aan mijn eigen eendje Duckie denken, die ooit bij mij in huis opgroeide samen met mijn katten, kittens, konijn en kip. Eenmaal groot gegroeid had hij meer ruimte nodig dan dat ik hem op dat moment kon bieden maar uitzetten in de buurtvijver was geen optie. Duckie was namelijk zó tam dat ie geen gevaar zag, ook niet als er een hond met minder goede bedoelingen achter hem aankwam. Niet handig dus...
Voor zijn eigen veiligheid heb ik hem toen afgestaan aan diervriendelijke mensen die een grote omheinde vijver bij hun enorme huis hadden. Daar had ie het reuze goed naar zijn zin!

9 Wattenbolletjes...

Bijna altijd ligt mijn camera naast me op de passagiersstoel want je weet maar nooit. Zo heb ik vanmorgen toen ik naar mijn werk reed even een kleine stop gemaakt voor deze Grauwe Gans mama en haar babies. Is dat geen schattig begin van de dag?