Vederlicht...

Een veertje dat argeloos is blijven steken aan een wilgentak. Het fungeert als een kleine windwijzer en ik weet nu meteen dat ik een Zuid-West briesje voelde!

Latten op de takken...

 

Het mannetje en vrouwtje van de Zwarte Kraai blijven elkaar hun hele leven trouw maar ze zoeken elkaar meestal alleen op in het broedseizoen. Noem het dus maar een soort Latrelatie. Soms zie ik ze hier ook wel in kleine groepjes. Krassend in onze oude Beuk of in de andere grote bomen. Maar over het algemeen zijn ze vaak alleen te zien.

 



 

Verdekt opgesteld...

De musjes die aan de bevroren slootkant aan t scharrelen waren vielen me niet op, totdat ik in mijn ooghoek iets zag hippen. Maar met de telelens zijn ze wel duidelijk te zien!

Ice art...

Als het middagzonnetje schijnt is het heerlijk wandelen met deze vrieskou, dat doet een mens goed na al die regen. Je ziet bovendien dat 't ook nog eens mooie kunstwerkjes oplevert. Wel opletten anders lig je er zo met je snufferd bovenop!

Beslagen ten ijs komen...

Het lijkt wel of hij een gesprekje wilt aanknopen met mevrouw Eend maar niet goed weet hoe hij dat moet aanpakken. Zij toont vooralsnog geen interesse. Zal ik je een tip geven meneer Eend? Begin gewoon over het weer, dat breekt het ijs!

 

 

Fazanterie & Nostalgie...

Als ik een Fazant zie lopen denk ik automatisch terug aan vroeger. De Bredanaars onder u kennen het vast wel: de Fazanterie in het Ulvenhoutse bos. Op zondagmiddag mocht ik er regelmatig mee naar toe  met mijn broers en zussen. Ik ben de jongste van de acht. We gingen dan gezellig wat drinken daar, want één van mijn grote broers werkte er in de bediening. Samen bij de grote open haard zitten vond ik het aller gezelligste. Een leuke jeugdherinnering!

Zachte berm...

 

Er liggen twee schapen in de berm.
Zegt 't ene schaap tegen de andere: weet je waarom je nooit een bordje ziet met "harde berm?"
Zegt de ander: 'Uh nee, ik heb idee'
Zegt 't eerste schaap "Omdat ze het paaltje daar niet in krijgen!"

 

Te hooi en te gras...

Volgens de Gazon kalender is januari de enige maand dat je niks hoeft te doen met het gras maar....dat gaat dit jaar niet op! De Maaibalk heeft nog geen rust gehad, want het blijft maar groeien met deze temperaturen.

Piep Muis...

 

 

Om ongedierte te vermijden probeer ik zo min mogelijk te morsen en houd ik de voertonnen in het schuurtje goed gesloten. Alleen vanmorgen zal ik dat in mijn haast vergeten zijn want de deksel lag er ’s avonds nog naast. Dit kleine bosmuisje heeft zich waarschijnlijk de hele dag te goed gedaan aan het kippenvoer. Ik ben niet bang van muizen maar je schrikt toch als je het niet verwacht. Bosmuisjes staan er om bekend dat ze héél goed kunnen springen, tot wel 65 cm hoog en 80 cm ver. Dat kan ik nu uit eigen ervaring beamen! Toen ik hem met de plastic beker eruit schepte om hem eens goed te bekijken, sprong ie bijna in mijn gezicht om er vervolgens snel tussen uit te piepen.

Pech én geluksvogeltje...

'In de kippenren staat lekker voer en de deur staat overdag op een kiertje. Tja, wat doe ik dan als hongerig Mereltje? Naar binnensluipen en mijn buikje vol eten natuurlijk! Maar dan wordt ik plots gestoord door dat gekke mens en kan ik in paniek de uitgang niet zo snel terugvinden…
Gelukkig is ze niet te beroerd en ze zet de deur even wagenwijd open zodat ik weg kan vliegen.  Als tegenpresatie heb ik eerst even geposeerd...'

Laag bij de grond...

De Vink is een echte zadeneter. Dat kan je zien aan de stevige kegelvormige snavel. Het lekkers op de voertafel en in de voersilo's laten de Vinken liggen maar ze scharrelen wel constant rond op het gras om de nootje en zaadjes, die de andere vogeltje morsen bij het eten, op te peuzelen. Dus dit Vinkenvrouwtje komt niks te kort!