Gluren bij de buren...

Net over het randje van de schutting proberen bij de buren in te tuin te spieden. Ik doe het zelf niet hoor, maar ik heb zo mijn spionnen!

Vliegbasis...

  

Op het dak van het insectenhotel is het een komen en gaan van allerlei vliegverkeer. Zo ook van de Groene keizersvlieg. Een chique naam voor een doodgewone vlieg. Doodgewoon zeg ik omdat deze vlieg gebruikt wordt bij forensische onderzoeken. De Keizersvlieg is één van de eerste vliegen die  zijn eitjes af op mesthopen en kadavers van dier of mens. Al binnen 24 uur komt er een made uit t eitje. Door te kijken naar het stadia van de larven kan men dus vaststellen hoe lang een lichaam al dood is.

Vliegensvlug...

 

Vandaag weer geoefend met mijn nieuwe macrolens maar het valt niet mee. Deze Dambordvlieg bleef niet gezellig even stilzitten om te poseren dus er is geduld voor nodig, veel geduld. En daar begint de ellende al want als er íets is wat ik niet veel heb.... dan is het geduld. Het wordt dus macro fotografie op therapeutische basis: een schone zaak !

Not guilty...

Géén paniek als je dit prachtig getekende beestje ziet. Het is géén wesp! Als je even goed kijkt zie je dat dit beestje maar één paar vleugels heeft. Het behoort dan ook tot de orde Diptera (tweevleugeligen). Dit in tegenstelling tot de Wesp die tot de orde Hymenoptera (vliesvleugelen) behoort en die groep insecten heeft altijd 2 paar vleugels. Ook de 'wespentaille' ontbreekt duidelijk en de ogen zijn mooi rond terwijl die bij een wesp gemener 'ogen' doordat ze langwerpig zijn.
Kortom: een onschuldige Citroenpendelzweefvlieg verkleed in een boevenpakje van de Daltons...

Niet goedschiks, dan kwaadschiks...

Het is wel duidelijk waar de Schorpioenvlieg zijn naam aan te danken heeft maar kloppen doet de benaming eigenlijk niet. Het mannetje heeft een staart die lijkt op die van een Schorpioen, maar steken kan hij er niet mee. Het uiteinde heeft geen angel maar is tangvormig. Een vlieg is het ook niet. Vliegen behoren namelijk tot de orde Diptera (Di=2 / ptera=vleugel). Schorpioenvliegen hebben echter 4 vleugels en zij behoren tot de oudste orde binnen de insecten: Mecoptera ( Meco=lang / ptera=vleugel). Ze worden vaak gebruikt in de biologische kas- en tuinbouw om bladluizen te bestrijden. Met de lange snuit prikken ze de luizen aan en zuigen ze leeg. De Schorpioenvlieg man lokt een vrouwtje met geurstoffen die hij via een orgaantje in zijn achterlijf verspreid. Een vrouwtje kan dit luchtje oppikken op een afstand van zo'n 8 meter. Als ze in de buurt komt gaat hij klapperen met zijn vleugels en gaat zijn achterlijf op en neer. Is het vrouwtje gecharmeerd van hem, dan imiteert zij deze bewegingen. De man biedt haar een prooi aan in ruil voor een paring. Is zij nog niet meteen 'in the mood', dan volgt zijn volgende strategie: Hij scheidt via zijn speekselklieren een aantal bruine slijmerige bolletjes af die als echte lekkernij worden ervaren door het vrouwtje. Terwijl zij zit te smikkelen neemt hij zijn kans waar en start de paring. Mocht ze echter nóg niet bereidwillig genoeg zijn, dan wordt zijn laatste 'wapen' ingezet: Met de tangen van zijn achterlijf zet hij haar vast zodat ze geen kant meer uit kan. Zo paren ze dan 15 à 20 minuten lang.
Dat is in onze geëmancipeerde wereld toch gelukkig niet meer voor te stellen: je man komt met een lekkere aftershave voorbij lopen, geeft je een reep chocolade en dan voordat je het in de gaten hebt...

Bladmuziek...

Als we hier wandelen in de bossen bij Murat, lijkt het wel alsof we op het motorcircuit van Le Mans of Assen zijn beland. Wat een hoop vliegen zitten er hier op de bospaadjes en wat een herrie maken ze. Ik kan eigenlijk niet zeggen dat het ons als muziek in onze oren klinkt!

Flexibele werkplek...

Voor ons kantoorpand loopt een wadi. Dat is een verlaagde groenzone die beplant is met gras en biezen waarin het regenwater zich kan verzamelen en in de bodem kan infiltreren. Ik denk dat deze bezoeker vanuit die wadi binnen is gekomen. Zonder zich bij mij aan de receptie te melden, is ie brutaal doorgevlogen naar de vensterbank van de marketingafdeling op 1e verdieping. Met zulke vleugels ben je daar sneller dan met de trap natuurlijk. Een aantal van mijn collega's gruwelen van Wantsen, Spinnen, Zilvervisjes of andere vliegende en kruipende insecten terwijl ík ze juist reuze interessant en mooi vind! Ik werd er dus bij geroepen. Ik heb hem onder zachte dwang meegenomen en de rest van de middag heeft hij, in een afgesloten glas met ventilatiegaatjes, op mijn bureau doorgebracht. Na het werk heb ik hem thuis losgelaten op de tuintafel en natuurlijk ook even op de foto gezet...
Het is een Slijkvlieg, ook wel Elzenvlieg genoemd. Ze komen vaak voor bij stilstaande watertjes waar ze als larve in het slijk op de bodem zitten. Allerlei wormpjes, larven en andere waterdiertjes worden door de krachtige kaken gegrepen en verobert. Eenmaal volgroeit verlaat de larve ( na 2 jaar ! ) het water en begeeft zich zo'n 5 meter van het water vandaan om zich in de losse bodem in te graven. In een onderaards holletje vindt de verpopping dan plaats. Vervolgens nog twee weken later kruipt de volwassen Slijkvlieg uit de Pop. Wat een job!

Eten of gegeten worden...

  

Wist je dat er meer dan 1000 verschillende soorten vliegen in Nederland leven? Niet altijd even makkelijk te herkennen, want soms lijken ze af en toe verdacht veel op bijen of hommels. Het verschil zit hem in het aantal vleugels. De meesten insecten hebben er vier, De vlieg echter, behoort tot de orde Diptera, dit betekent tweevleugeligen.
De Strontvlieg ( foto 1) leeft niet, zoals zijn naam doet vermoeden van mest, maar gewoon van nectar. Wel 'daten' ze het liefst in de buurt van een verse koeienvlaai en vervolgens leggen de vrouwtjes daar dan ook hun eitjes op. Die eitjes hebben een soort vleugelachtige uitsteeksels waardoor ze niet wegzakken in de smurrie. De larven voeden zich met andere soorten (vliegen-) larven die ook in de mest proberen op te groeien. De schorsvlieg ( foto 2 ) ziet er wat vriendelijker uit en heeft zijn naam mee maar doet eigenlijk precies hetzelfde. Om een maximaal voortplantingsresultaat te krijgen leggen de vrouwtjes maar 1à 2 eitjes per koeienvlaai en dan òp naar de volgende. Dit om te voorkomen dat de larven, die zich voeden met andere mestbewoners, zijn eigen soort niet verorbert.