Anything, everything, little or big, becomes an adventure when the right person shares it....
welkom
Welkom!
Via deze blog neem ik jullie mee door de lens van mijn camera.
Als je goed om je heen kijkt, is er veel moois te zien…
Het zijn vaak de kleine dingen die mij inspireren, verbazen,
verwonderen en waarvan ik geniet!
Door op de foto's te klikken, krijg je een groter formaat. Als je wilt kan je een reactie achterlaten onder de berichten.
Wil je op de hoogte blijven van nieuw geplaatste berichten? Vul dan rechts bij FOLLOW BY EMAIL je emailadres in.
Wil je één van mijn foto's gebruiken? Stuur me dan een berichtje voor de voorwaarden i.v.m. auteursrecht.
Monarchie...
De mooiste vlinders die ik tot nu toe heb gezien: De koninginnenpage (foto 1) en de Koningspage (foto 2).
Dit lijkt misschien wel een koppeltje maar dat is niet zo:
Het zijn twee verschillende soorten die beiden behoren tot de vlinderfamilie Pages. Er zijn dus zowel mannetjes áls vrouwtjes Koninginnenpages en tevens mannetjes én vrouwtjes Koningspages.
Grote boodschap...
Ik vind de bordjes zo grappig die hier in een klein frans dorpje aangeven dat er een openbaar toilet aanwezig is.
Bij de Buizerd kwam de boodschap echter niet over: hij had er letterlijk en figuurlijk ***** aan!
Kop noch staart...
Als je er even de tijd voor neemt en rustig stil blijft zitten, dan komen de Hagedissen vanzelf tevoorschijn. Ze kruipen uit het gras of wandelen over het terras en vinden het heerlijk om zich op te warmen op de grote dikke stenen die hier rondom het huis liggen. En dan je camera klaar in de aanslag...
De Westelijke smaragdhagedis heeft, zoals de naam al doet vermoeden, een smaragdgroene kleur.
De mannetjes zijn feller groen hebben in de paartijd ook nog eens een prachtige blauwe keel.
Ze kunnen 30 à 40 cm lang worden en dat is inclusief staart die 2/3 van de totale lengte beslaat.
De Muurhagedis wordt maximaal maar 22 cm lang en is er in veel verschillende kleurschakeringen. Meestal zijn ze bruin, groenig of grijs en hebben ze vlekjes of blokjes op de rug en flanken.
Als een Hagedis bij de staart wordt gepakt, werpt hij deze af. (Caudale autotomie).
Het ziet er een beetje vreemd uit maar niet getreurd ...
Wel blijft deze nieuwe staart dan korter en donkerder dan de originele staart, maar beter iets dan niets!
De Franse keuken...
Als we hier rondrijden door de bergen krijg ik altijd een beetje honger en dan heb ik plots zin in...Broccoli & Boerenkool!
Snap jij ook waarom?
Snap jij ook waarom?
Tropenrooster...
Vandaag was het een zeer hete dag, de thermometer gaf > 32 graden aan! Maar ook met deze hitte moet er gewoon gewerkt worden door de Franse boeren. Wij vakantiegangers hebben dan wel uit vrije wil een flinke wandeling gemaakt van 13 kilometer maar, hoe warm het ook is, het hooi moet toch van het land!
Diapositief...
Het Dambordje ziet er aan de buitenkant preciés andersom uit dan aan de binnenkant. Dit vlindertje zit niet vaak stil en nog minder vaak met zijn vleugels open. Het was daarom een hele uitdaging om ze van beide zijden op de foto te krijgen.
Een alternatief spelletje Dambord zou je het kunnen noemen…
Zwoel...
Vandaag aangekomen op ons 2e vakantieadres. Voor de vierde keer zijn we hier in Sexcles (spreek uit: Sesklu) in de Corrèze en het voelt een beetje als thuiskomen. Als alles is uitgepakt is, maken we nog een wandeling door het dorpje. Op deze warme zomeravond komen we tot de conclusie dat alles nog even nostalgisch is als voorafgaande keren. Niets veranderd hier, zelfs de schoonheid van de zonsondergang is, zoals altijd, weer prachtig…
Bladmuziek...
Als we hier wandelen in de bossen bij Murat, lijkt het wel alsof we op het motorcircuit van Le Mans of Assen zijn beland. Wat een hoop vliegen zitten er hier op de bospaadjes en wat een herrie maken ze. Ik kan eigenlijk niet zeggen dat het ons als muziek in onze oren klinkt!
Boefje...
Deze Grauwe Klauwier lijkt wel een bandietje met zijn zwarte oogdoekje op! Dat issie ook wel een beetje: De naam 'klauwier' slaat op de gewoonte van de vogels om een voorraadje prooidieren op te hangen aan de doornen van bramen of andere stekelige struiken. Niet alleen kevers, bijen en hommels maar ook hagedissen, kleine zoogdieren en jonge vogels worden gevangen en gegeten.
Schone schijn...
In Frankrijk even gestopt langs de kant van de weg om de benen te strekken en daar zagen we deze prachtige vlinder. Zoals zijn naam al verraadt, zie je bij een bepaalde lichtval een prachtige blauwe gloed verschijnen op zijn vleugels. De Kleine weerschijnvlinder zit meestal hoog in de boomtoppen. De vrouwtjes worden bijna nooit waargenomen, de mannetjes kan je echter wel eens tegenkomen. Ze zitten zich dan netjes te poetsen op een zonovergoten bospaadje óf ze vleien neer op een lekkere koeienvlaai om zich, met hun lange roltong te goed te doen aan ‘lekkernijen’. Uhhh, ik hoop toch wel in omgedraaide volgorde dan dat ik het net beschreven heb…
(on)-Opvallend...
Steile wand vliegen...
Je ziet hier de oeverwand in het Markdal, waar een kolonie Oeverzwaluwen holen hebben uitgegraven om te broeden. Die holen bereiken ze door een gang van bijna een meter lang. Ze bouwen netjes naast elkaar, het is net een flatgebouw.
Nu de eieren uit zijn gekomen is het zaak om de kleintjes groot te krijgen. De ouders scheren laag over het water en vangen zo allerlei insecten die ik met het blote oog niet kan zien. De jonkies zitten ongeduldig te wachten, de brutaalste hangen zelfs uit het 'raam' om als eerste getrakteerd te worden op een verse hap. Ze vliegen constant af en aan.
Het houdt niet op want er zijn veel hongerige mondjes te voeren. Wat een werk! Dan is een flesje uit de magnetron toch wel een stuk eenvoudiger...
Voetjes van de vloer...
Misschien komt het onbewust wel door de pijnlijke ervaring
van de laatste keer dat ik er een middagje was gaan skeeleren.
Vlakbij de Staatsbosbeheer-boerderij ging het toen mis.
Manlief zag het wildrooster wél op tijd, ik helaas niet…
en remmen met skeelers, dáár was ik niet zo goed in!
Dat resulteerde in een gebroken stuitje waar ik wekenlang zoet mee ben geweest.
Mijn skeelers heb ik inmiddels aan de wilgen gehangen maar...
afgelopen week heb ik wél een paar keer mijn stoute (wandel)schoenen aangetrokken
om naar 'het nest' te gaan kijken.
Daar is op 12 mei één baby Ooievaar is gesignaleerd...
Op weg naar de SBB boerderij waar het uivernest zich bevindt,
kwam ik Monsieur Sicogne, zoals ik hem noem, toevallig tegen op het pad,
Hij was lekker aan de wandel en snaaide hier en daar wat uit de grasrand van de sloot...
Hij liep er zo statig bij dat ik hem er maar niet heb geattendeerd heb op de veer die,
waarschijnlijk na een poetsbeurt,slordig aan z’n snavel was blijven plakken.
Het zag er grappig uit!
Ik heb hem netjes gegroet en in ‘t voorbijgaan wat foto’s gemaakt...
Twee mooie rooie slanke ledematen en een verenkleed waar je U tegen zegt...
Het kleintje heb ik Sam K. gedoopt... (doordenkertje!)
Het verschil tussen de jongen en de ouders kan je goed zien.
Bij volwassen Ooievaars zijn de snavel en poten oranje, bij de jongen zijn deze nog zwart.
Moet de kleine Sam van haar leren meer op eigen benen te staan
of wilt ze gewoon even lekker rustig, zonder haar beweeglijke kind, van de zon genieten...
Want Kleine Sam is druk bezig met ontdekken, rekken en vleugels strekken!
Af en toe wipt ie al een beetje de lucht in...
'Dat ik dat al kan' lijkt hij te denken....
Oefening baart kunst!
Zoals ik heb leren lopen en skeeleren, zo zal ook Sam K. moeten leren vliegen.
Met vallen, opstaan en… vooral doorgaan!
Kraamvisite 2...
In mijn vorige blog over de steenuilen-kraamvisite vertelde ik al dat Harry 'de Uilenman' de nestkast van de Kerkuil ook gecontroleerd had, er toen lagen 4 eieren in. Vandaag kwam hij terug om te checken en ik ben weer erg dankbaar dat Anja mij erbij geroepen heeft. Er bleken 2 eieren zijn uitgekomen en wát een 'knappe' mormeltjes zijn het! Ze zijn bijna drie weken oud en 't duurt niet lang meer of de oogjes zijn geopend. Rond de vier weken gaan de donsveertjes plaats maken voor het hartvormige gezichtsmasker. Ze zijn dan ook al in staat om kleine prooien zoals spitsmuisjes in één keer naar binnen te werken. Rond de acht weken zijn de slag- en staartpennen volledig ontwikkeld en kunnen de eerste vliegoefeningen beginnen. Dat wordt dus weer genieten 's avonds in de tuin!
Gehavend...
Vanuit Zuid Europe trekt de Distelvlinder ieder jaar naar het Noorden en brengt hier in de zomermaanden een nieuwe generatie voort. In het najaar vliegt een gedeelte van de vlinders terug naar het Zuiden, De rest sterft hier. Gezien de beschadigingen aan de vleugels heeft deze Distelvlinder er waarschijnlijk al heel wat vlieguren op zitten.
De eitjes worden afgezet op de Akkerdistel en dan is de taak min of min volbracht...
De eitjes worden afgezet op de Akkerdistel en dan is de taak min of min volbracht...
Imiteren en leren...
4 Kleine kleutertjes relaxed dobberend over het water met paps en mams Zwaan. Gedurende enkele maanden worden de jonge Zwaantjes door hun ouders bewaakt en warm gehouden. Wat een veilig gevoel moet dat zijn!
Voor hun voedsel moeten echter zelf zorg dragen en dat is dus een kwestie van de kunst goed afkijken...
Koninklijke maaltijd...
De Grote Keizerlibel is grootste libel uit de glazenmakerfamilie: er zijn exemplaren van wel 84 mm groot.
Het borststuk is bij beiden seksen groen, maar het achterlijf is verschillend. Bij volwassen vrouwtjes is het achterlijf groen of flets blauw, jonge vrouwtjes hebben een bruinig achterlijf. Het mannetje op de foto heeft een hemelsblauw achterlijf met een zwarte lengtestreep. Is-ie niet prachtig? Hij had net een vlieg gevangen en zat deze heerlijk op te peuzelen. En weet je...
hij smakte er bij en ik hoorde hem gewoon knabbelen!
Hij kan de boom in...
We zagen 't vanmiddag meteen aan de vleugels, de vorm en manier van vliegen: het is een andere soort roofvogel dan dat we normaal tegenkomen in de polder. Eerst vloog deze Boomvalk rustig over de weilanden turend maar plots schoot hij loodrecht als een baksteen naar beneden. Waarschijnlijk had hij een prooi te pakken. Mooi om te zien! Het is een zomergast. In de winter verlaat de Boomvalk Europa om te overwinteren in Afrika.
Hondsbenauwd...
Het is warm benauwd en droog... Bickel met zijn platte snoet heeft er snel last van. Een koude douche is dan ook heerlijk om even op te frissen. Maar als we de weersvoorspelling moeten geloven komt er vanavond donder en bliksem. Na zo’n bui ruikt het altijd zo lekker fris. Die frisheid is te danken aan ozon die bij bliksem vrijkomt.
De elektrische lading van de bliksem splitst zuurstof- en stikstofmoleculen in de lucht waardoor stikstofmonoxide ontstaat. Dat reageert vervolgens met andere chemicaliën in de atmosfeer wat ozon produceert.
De elektrische lading van de bliksem splitst zuurstof- en stikstofmoleculen in de lucht waardoor stikstofmonoxide ontstaat. Dat reageert vervolgens met andere chemicaliën in de atmosfeer wat ozon produceert.
Abonneren op:
Posts (Atom)