Oudjaar...

De regels voor het vuurwerk zijn dit jaar wat aangescherpt. In plaats van tien uur 's morgens mag je nu pas officieel om 18.00 beginnen met afsteken. Ik moet zeggen dat het inderdaad reuze meeviel vandaag, maar nu begint het al wel wat meer te knallen buiten. Onze katten zitten veilig in het washok en kruipen ver weg in een hoekje onder de kast. Bickel vind vuurwerk helemaal niks! Het eerste jaar was zo zielig dat we hem sindsdien elk jaar op een verantwoorde manier een kalmerend middel van de dierenarts geven. Twee dagen voor oudjaar moeten we beginnen met 2 x daags een lage dosering en op 31 december 3 x een hogere dosering. Hij wordt er heerlijk relaxed van, maar gaat niet onder zeil. In plaats van bang te zitten bibberen, probeert ie om middernacht zelfs heel stoer te blaffen. Zijn staart zit niet tussen zijn poten maar gaat, net als een vuurpijl, rechtop de lucht in. Fijne veilige jaarwisseling allemaal!

Groene longen in de grote stad...

  

Elk jaar gaan we in onze vrije week tussen kerst en oud/nieuw een dagje naar Rotterdam om te shoppen en zoals altijd parkeren we ook vandaag onze auto in de Thornico Building garage. Vandaag stonden we op de 13e verdieping en daar zaten deze twee duifjes gezellig van het uitzicht te genieten. Deze parkeergarage heeft de grootste groene gevel van Europa: Maar liefst 5200 m2 gevel en dak zijn beplant met 1600 klimplanten. Dit zorgt voor evenveel fijnstof-filtering en zuurstofafgifte als 250 volwassen bomen. Het regenwater wordt opgevangen en hergebruikt voor de beplanting. Bovendien heeft het dak van het aangrenzende kantoorpand een groen dak van Sedum (vetkruid ) met daarop 3 bijenvolken. Dat zijn zo'n 130.000 bijen op 45 meter hoogte. Ze hebben er zelfs een Imker voor in dienst. Ik zeg: goed bezig!

Kerstwens...

Dit jaar geen sneeuwwitte creatie
Kerst en geel, een vreemde combinatie

Ondanks deze onwinterse kleur
Staat het nieuwe jaar al bijna voor de deur
Mijn kerstwens voor jullie is zoals altijd
Veel liefde warmte en gezelligheid!

Eten en gegeten worden...

 

 

 

 

Eerder deze maand hadden we al bezoek van mevrouw Sperwer die op het dak van ons schuurtje zat. Nu heeft ook haar man ontdekt dat in onze tuin de vogeltjes gevoerd worden en dat betekent automatisch: voer voor de Sperwers! Deze Sperwerman zat gister in de schemering recht voor ons raam in de leilinde en vandaag op de schutting met goed uitzicht op de voersilo. We waren getuige van een onverwachtse snelle aanval op de mussen die zich net te goed deden aan de zaden en zonnepitten. Deze keer zonder resultaat: helaas voor de Sperwer en gelukkig voor de musjes, maar ik denk wel dat het niet bij deze poging zal blijven. Waarschijnlijk hebben we er een regelmatige tuinbezoeker bij hebben gekregen nu...

Groen als gras...

Het is rare gewaarwording als je in december twijfelt of je het gras nog eens moet maaien. Deze temperaturen zijn we niet gewend in deze tijd van het jaar: 15 graden! Er zit geen blad meer aan de bomen, maar dat is dan ook het enige verschil met een voorjaarsdag. Maar de Groenling... die blijft gewoon zichzelf: zo groen als gras!

Vreemde vogels...

Tijdens een rustige wandeling in de polder werden de honderden foeragerende ganzen, en wij dus ook, plots opgeschrikt door een groot aantal helikopters. Paniek alom! Later hoorde ik op het nieuws dat ze op weg bleken te zijn naar Rotterdam. Ze zouden daar gaan deelnemen aan het luchtdefilé ter gelegenheid van het 350-jarig bestaan van het Korps Mariniers.

De vogel is gevlogen...

De sloten worden weer uitgebaggerd en de Reigers weten dat precies! Net zoals je vaak achter een trekker op het land grote aantallen Meeuwen ziet vliegen, zaten hier welgeteld 11 Reigers in en langs de sloot te azen op een visje dat samen met de bagger de kant op geschept wordt. En het gekke is: de bestuurder van de machine stapt regelmatig uit en loopt dan de slootkant te inspecteren: geen Reiger die er van opkijkt of wegvliegt. Maar als ik éven stop met mijn kleine autootje om een foto te maken, zijn ze bijna allemaal

Kiekeboe...

Ik werd stiekem begluurd in de polder! Zoals altijd liep ik een beetje rond te kijken, op zoek naar een vogeltje of iets anders leuks om te fotograferen. Dit katje zat verscholen achter de spoorrail naar mij te staren. Toen ik dat in de smiezen kreeg maakte ik natuurlijk snel een kiekje: Klik.. en weg was het koppie! Toen ik een paar meter verder liep en achterom keek, zat ie weer omhoog om vervolgens meteen weer weg te duiken. Leuk spelletje!

Uit de hoogte...

Een paar dagen geleden heb ik de Grote Zilverreiger ook gefotografeerd. Toen stond hij nog met beide benen op de grond in een polderpaadje. Vanmiddag verraste hij me echter door plots op te doemen in de top van de boom recht voor me. Ik had hem zo mooi in beeld dat ie voor de 2e keer deze week op mijn blog mag. Als ie nu maar niet tè hoogmoedig wordt van al die media-aandacht...

Cadeautje...

Het IJsvogeltje stond nog steeds op mijn verlanglijstje om nog eens goed te kunnen vereeuwigen. Ik zie 'm al wel eens vaker vluchtig in de polder en ook heb ik enkele uren in de tuin bij Ronald gezeten voor een foto. Deze keer was het totaal onverwacht. We reden gisteren door de Biesbosch in Werkendam toen ik plots in een blauwe flits iets zag zitten op een paaltje.

Ja hoor, het was een IJsvogel! Fijn hè, tóch nog een verrassing op 5 december!

Zachtjes gaan de...

Duizend voe-oe-tjes... Maar niet heus! Een volwassen Gewone Duizendpoot heeft 15 paar poten. Ze worden geboren met slechts 7 paar poten. Bij elke vervelling, die nodig is om te groeien, krijgen ze er één segment met 2 pootjes bij. Soms ontbreekt er weleens een pootje zoals je op deze foto goed kan zien. Duizendpoten kunnen niet veel zien en vertrouwen voor 100 % op de tastfunctie van hun lange antennes. Helaas mist deze 29-poot ook nog één van die antennes.

Niet afgezaagd...

'Ik heb 't wel gehad, alwéér op de foto? No way!' Dat dacht deze Grote Zaagbek vrouw misschien wel want ze zwom snel weg. Haar belangrijkste kenmerk, de smalle snavel met gezaagde randjes, kon er wél op krijgen. Het is een echte wintergast. Hoe kouder, hoe meer Grote Zaagbekken hier te zien zijn. Maar blijft het in Noord Europe zacht winterweer dan komen er weinig Grote Zaagbekken naar ons land. Ik heb er in ieder geval dit jaar al eentje gezien en wat mij betreft volgen er meer want het gaat me niet vervelen, het blijft leuk!

Op en van het padje...

In eerste instantie zag ik alleen de Grote Zilverreiger stoer in het midden van het landweggetje staan. Maar toen ik dichterbij door de lens keek zag ik meer figuranten op de achtergrond. Nog een zilverreiger die de oversteek maakt, een blauwe Reiger, een paar Grauwe Ganzen en als je goed kijkt zie je bij de 2e foto links op de achterste paal nog vaag een Buizerd zitten.

Verlanglijstje...

' Ik wil zon, zand, zee en zomer, zoals op deze strandbal die ik zojuist gevonden heb in de sloot'  Helaas Bickeltje, daar moeten we nog een paar maanden op wachten.
'Nah, dan bijt ik deze illusie ook maar meteen kapot...'

Beter iets dan niets...

In deze periode van het jaar en met dit snertweer valt er jammer genoeg niet veel te fotograferen. Het was daarom een aangename verrassing dat dit Sperwervrouwtje een bezoekje bracht aan onze tuin. Van achter het glas heb ik er snel een (onscherp) kiekje van kunnen maken. Zij was net als ik op zoek naar vogeltjes!