Blauw...

Jippie! Vandaag de blauwborst weer gespot in de polder. Slechts èèn foto plaatsen zou zijn schoonheid tekort doen, vandaar dat ik geprobeerd heb om uit het grote assortiment op mijn SD kaartje, de 4 mooiste foto's te selecteren. Het is zo'n prachtig vogeltje en zijn melodieuze zang is wonderbaarlijk mooi. Dit kleine fragiele diertje gaat straks helemaal ver weg overwinteren op het Iberisch Schiereiland en West-Afrika, ten zuiden van de Sahara. Maak je blauwborst dan maar nat, want dat is een hèèl eind vliegen.

Kraamkamer...

Afgelopen weekend weer even (nou ja even.. ) naar Jacinta Roks geweest om het nest torenvalkjes te fotograferen. Wat zijn ze gegroeid ! In een week tijd van donzige kuikens naar echte torenvalkjes getransformeerd. Je moet wel even geduld hebben...wachten, wachten en nog eens wachten, maar dan....krijg je ook de beloning! Zo leuk om te zien: de ouders gaan steeds op jacht en zodra ze aan komen vliegen, hoor je het ongeduldige gepiep van de kinderschaar. Hier op de foto zie je de papa ( met grijze op). De grootste kuikens krijgen hun portie toegeworpen, terwijl de kleintjes nog in de bek gevoerd worden 
Zindelijk zijn ze al wel: netjes 't kontje buitenboord en flats! Het nest staat hoog op een paal en daarom is het wel moeilijk om scherpe foto's te maken met tegenlicht in een donkere kast.

 

Horen, zien, zwijgen...

Ieder voorjaar als ik de Koekoek voor het eerst hoor, maakt mij hart een sprongetje! Hij is er weer, het wordt lente!
Horen is leuk maar dan komt Zien... Het zijn schuwe vogels. Het lijkt alsof-ie je voor gek wilt houden. Steeds als ik hem voor mijn lens denkt te hebben, vliegt ie weg en hoor je een stukje verderop Goe-Koeh wat dan in mijn oren zelfs wat sarcastisch en plagerig klinkt. Maar zoals je ziet: aan èchte nerds ontkomt de Koekoek niet! Alleen de mannetjes maken overigens geluid, het is hun territoriumroep. Het vrouwtje legt 10 tot 25 eieren in verschillende nesten, 1 ei per nest van verschillende, meestal kleine, zangvogels. Het is dus een broedparasiet. Klinkt helemaal niet aardig, dus laat ik daar maar over Zwijgen...

Birds...

Al vroeg in het jaar toen de dagen langer werden en de nachten minder koud, liet het mannetje van de Kerkuil zich al regelmatig horen met zijn ijselijke kreet. Liggend in bed is dat best een spannend geluid, en waan je jezelf even in een Hitchcock film. Als een soort marktkoopman prijst de Kerkuil luid en duidelijk zijn waren aan: 'In mijn territorium is voldoende voedsel en een heerlijk liefdesnestje te vinden!' Nachtenlang probeert hij zijn partner hiervan te overtuigen.
Want de man, die kiest de nestplaats. Is het vrouwtje eenmaal gezwicht, vinden er bijna elke nacht paringen plaats en dàt wel 6 weken aan een stuk. Vanaf het moment dat het eerste ei gelegd is, komt het vrouwtje amper nog van haar nest en het mannetje zorgt voor de voedselaanvoer. Dus je kan nu wel raden wie ik hier op de foto heb staan: Papa in spé!