welkom


Welkom!
Via deze blog neem ik jullie mee door de lens van mijn camera.
Als je goed om je heen kijkt, is er veel moois te zien…

Het zijn vaak de kleine dingen die mij inspireren, verbazen,
verwonderen en waarvan ik geniet!


Door op de foto's te klikken, krijg je een groter formaat. Als je wilt kan je een reactie achterlaten onder de berichten.
Wil je op de hoogte blijven van nieuw geplaatste berichten? Vul dan rechts bij FOLLOW BY EMAIL je emailadres in.
Wil je één van mijn foto's gebruiken? Stuur me dan een berichtje voor de voorwaarden i.v.m. auteursrecht.

Camel-cow...

Hij stond naast het schaap met 5 poten! Soms zie je thuis pas wat je gefotografeerd hebt...

Fuut fastfood...

De Futen in Zonzeel hebben veel jongen dit jaar en daar zijn ze druk mee in de weer. De inmiddels al wat groter geworden kids zijn hun 'zebrastreepjes' al bijna kwijt. Ze piepen constant om eten maar ook omdat ze paps en mams, die amper van elkaar te onderscheiden zijn, steeds kwijt zijn. Die duiken namelijk steeds koppie onder en komen dan vervolgens op een hele andere plek weer omhoog met, als ze geluk hebben, een lekker visje in hun bek. De kinderen komen er dan meteen op af zwemmen en schrokken de visjes naar binnen. En dat gaat maar door... Ik heb bijna een uur zitten genieten van de rust en de bedrijvigheid. Het voeren was helaas nèt iets te ver weg om er een scherpe foto van te kunnen maken maar deze fuut, die vlakbij me aan de waterkant omhoog kwam, mag er ook zijn dus...KLIK!

Een vlucht...

Na hun broedperiode zie je hier groepen wulpen foerageren op de weilanden in de polder, maar zodra je iets te dicht bij komt vliegen ze massaal weg om verderop weer neer te strijken. Met de gevoelige punt van hun lange gebogen snavel kunnen ze diep in grond naar regenwormen en andere ongewervelde diertjes zoeken. Als leek zou je de Wulp misschien met de Grutto kunnen verwarren. Daarom is dit ezelsbruggetje handig: een Wulp kijkt altijd naar zijn gulp!

Pur Sang...

Dankzij het prachtige weer in eind september hebben we vanmorgen tijdens onze wandeling nog een grote diversiteit aan vlinders gezien. Zoals de Argusvlinder (foto 1), het Icarusblauwtje (foto 2) en de Kleine Vuurvlinder (foto 3).
Dat noem ik nu op en top genieten!

De beuk erin...

Al je beukennootjes zegt, denk je al snel aan snoepende eekhoorntjes. Die hebben we niet in onze oude beuk wonen, maar zelf lust ik ze ook wel! Toch moet je er geen grote hoeveelheden van eten want verse beukennootjes bevatten namelijk giftig blauwzuur. Maar als je ze een poosje op een zonnige plek legt of je roostert ze even dan verdwijnt het blauwzuur vanzelf. Consumeren is dàn geen enkel bezwaar meer.

Rare kwasten...

Mais is eenhuizig, met aparte mannelijke en vrouwelijke bloeiwijzen op één plant.
De vrouwelijke bloeiwijze noemt men De Kolf (foto 1). Het dikke pak groene draden zijn de stampers die het stuifmeel opvangen. Ze noemen deze ook wel baardharen of kolfkwast. De mannelijke bloeiwijze noemt men de Pluim (foto 2) en bevindt zich op de top van de plant. De stuifmeel die hij produceert komt door middel van windbestuiving op de draden van de kwast terecht en hierdoor groeien dan de maiskorrels. Als de draden die buiten de kolf steken donkerbruin kleuren, zijn ze rijp en kan er geoogst worden. En zo te zien is dat nu ongeveer!

Overstekend wild...


Een rare gewaarwording is het wel als je, net buiten het dorp in de schemering, een flinke schildpad van 25 x 18 cm de weg ziet oversteken! Een geelwang-moerasschildpad hoort niet in de sloot, maar helaas worden deze diertjes massaal gedumpt op het moment dat de aardigheid eraf is of als het plastic bakje met palmboompje te klein wordt. Best zielig want ze sterven een langzame dood als zij in water van onder de 18 graden verblijven. Het zijn koudbloedige dieren en zij moeten warmte opnemen om op temperatuur te blijven. We hebben hem naar het asiel gebracht die hem vervolgens naar een reptielenopvang zullen brengen.

Bekvechten...

 
Deze dode boom aan het water is de vaste plek van de Aalscholvers hier in de polder. Hun verenkleed bevat weinig vet en is daardoor niet waterdicht. Daarom zie je ze vaak met hun vleugels gespreid zitten om te drogen. Maar deze keer zaten ze er gewoon relaxed bij, totdat er onverwachts een groepje ganzen laag overkwam vliegen. Ze schrokken allemaal en wat doe je dan om je niet te laten kennen? Tja, dan reageer je het gewoon af op een ander!

Struisvogelpolitiek...

 
Soms is het wel eens goed om je kop in het zand te steken, en je moet jezelf dan ook vooral niet afvragen hoe je er daarna uitziet!

Design...

Dit is dus wèrkelijk de voorloper van de IKEA MASKROS lamp! Het is ècht waar: Vertaal Paardenbloem maar eens naar het Zweeds. De ontwerper kreeg vast zijn inspiratie toen hij net als ik voor dag en dauw zijn hondje uitliet, dat kan niet anders.

Kunst en vliegwerk...

 
Henri van Herwegen is beter bekend als Panamarenko. Deze artiestennaam is een samenvoegsel van Pan American Airlines and Company. Hij maakt veel kunst die met beweging en vliegen te maken hebben, Sommigen van jullie kennen ook vast wel The Aeromodeller zeppelin van hem. De moeite waard om eens voor naar museum het S.M.A.K. in Gent te gaan.
Op mijn werk hangt sinds kort dit kunstwerk van Panamarenko: Archaeopterix (Intelligente kip naar het model van een préhistoriche vogel ).Toen ik vanmiddag deze Gewone Pantserjuffer fotografeerde zag ik opeens een kleine gelijkenis...

Proppers...

Tegen een strakblauwe lucht is alles mooi! Zo ook deze Elzenproppen. De Els is éénhuizig, heeft dus mannelijk en vrouwelijke bloemen (katjes) aan één boom. Na de bestuiving groeien de vrouwelijke katjes uit tot propjes: groene ribbelige kegeltjes zoals je hier op de foto zet. Ze moeten nog doorrijpen tot de herfst en dan laten ze hun zaden los. De lege kegeltjes blijven nog zeker een jaar aan de boom hangen. In de winter worden ze grondig geïnspecteerd door kleine vogeltjes zoals vinkjes, puttertjes e.d. die de achtergebleven zaadjes dan lekker oppeuzelen, of toepasselijk gezegd naar binnen proppen...

Het dak op...

Zolang het zonnetje zich laat zien, doen de buur-steenuiltjes dat ook. En waar kan je nu beter genieten van de warmte dan op een dakterras? Bovendien is zo'n zonnekuur extra effectief als je het met gespreide vleugels doet. Voor luizen en mijten wordt het dan namelijk te heet en worden zo dus verjaagt uit het verenkleed. Opgeruimd staat netjes!

Fietsonderdelen...

Bij de woorden tandem en wiel denk je in eerste instantie vast niet aan het paringsritueel van de Groene Glazenmaker.
Het mannetje grijpt met zijn achterlijfaanhangsels het vrouwtje vast bij haar halsschild. Dat noemen ze de Tandemhouding. Als het vrouwtje vervolgens met haar achterlijf sperma uit het secundaire copulatie-orgaan van het mannetje haalt, vormen ze samen het Paringswiel. Op díe fiets dus!

Oud Hollands...

Je kent ze vast wel: de groene erwtjes met drop/mentol smaak.
Als de boeren op het land het hooi geperst hebben, slaat mijn fantasie een beetje op hol. Het lijkt alsof er iemand flink geknoeid heeft met een reuze snoepzak. Dat is ook balen...

Kruisverhoor...

Ik heb 't ze uitdrukkelijk gevraagd en het zit zo: Bij kruisspinnen is het achterlijf een beetje doorzichtig, Maar door de manier waarop zij hun afvalstoffen verwerken zien wij wel kleuren op zijn lijf. Kruisspinnen hebben geen lever of nieren, maar darmblindzakken. Dit zijn uitstulpingen van de middendarm in het achterlijf, die de rol van de leverfunctie overnemen. In hun achterlijf bevinden zich de zogenaamde buizen van Malpighi die de rol van de nieren spelen. Deze buisjes nemen de afvalstoffen in het lichaam op en vervoeren ze naar de einddarm. Deze alternatieve lever en nieren zetten de giftige afvalstoffen om in Guanine. Deze stof is ònoplosbaar in water maar wel snel kristalliserend en licht reflecterend. Een groot deel van de Guanine wordt opgeslagen in speciale cellen aan de uiteinden van de darmblindzakken. Deze cellen drukken van binnenuit tegen de spinnenhuid. Omdat de spinnenhuid het grootste deel van het jaar weinig pigment bevat zijn die celtopjes dan zichtbaar in de vorm van witte vlekken. Dàt is dus het kruisje dat je vaak ziet bij een Kruisspin.

Lepeltje-Lepeltje...

Hazenoren kunnen onafhankelijk van elkaar bewegen. De lepels, zoals de oren van een haas genoemd worden, kunnen maar liefst 190 graden naar buiten draaien. Zijn ogen staan zijwaarts op zijn kop en hierdoor heeft ie een blikveld van 360 graden. helemaal rondom dus, alleen hebben ze wel moeite met inschatten van diepte. Daarnaast hebben ze ook nog eens een zeer sterk ontwikkelde reukzin. En dat allemaal om je vijanden op tijd in de gaten te hebben als je niet het haasje wilt zijn...

Plakker...

De Boomklever doet zijn naam ècht eer aan. Het zijn de enige vogels die niet alleen langs de stam omhoog maar ook omlaag klimmen. Dit in tegenstelling tot de Boomkruiper en de Specht want die klimmen enkel maar omhoog. Hij is gek op zaden, nootjes, vruchten en pinda's. Dus heb je hem als gast op een tuinfeestje dan blijft ie ook plakken tot alles op is..

Statteloelle...




Mycologie is de professionele naam van de wetenschap die zich bezig houdt met het bestuderen van schimmels en paddenstoelen. Als klein jongetje had mijn zoon Sem daar een véél mooier woord voor: 'Statteloelle' ! riep hij als we in de herfst kabouterhuisjes zagen in het bos en ik zeg het nu nog steeds met liefdevolle nostalgie. De afgelopen dagen heb ik best veel paddenstoelen gefotografeerd, en getracht te determineren maar dat valt nog niet mee. Een paar heb ik gevonden zoals de Heksenboleet (foto1) Kastanjeboleet (foto 2) Melksteelmycena (foto 3) en de Dennevoetzwam (foto 4) Gelukkig heb ik nog een boekenbon, dus straks ga ik de Tirion Paddenstoelengids zien te bemachtigen.
Als ik dan verder kan spotten, sporen speuren en scoren komt hier vast nog een vervolg op.

Keerzijde...



Met deze mooie nazomer is het dubbel genieten: Vlinders fladderen er nog op los terwijl je struikelt over de paddenstoelen. Vanmorgen in de tuin nog een prachtige Dagpauwoog (foto 1), de Gehakkelde Aurelia (foto 2) en het Landkaartje (foto 3) gezien. Deze behoren alle drie tot de familie Nymphalidae. Dit zijn middelgrote vlinders die opvallend vliegen: na elke vleugelslag, met gespreide vleugeltjes even rusten zodat ze door de zwaartekracht dalen (glijvlucht) en dan weer een slag slaan.De voorpoten van de vlinders zijn meestal niet volledig ontwikkeld waardoor het lijkt of ze maar vier pootjes hebben. De bovenkant van de vleugels zijn meestal opvallend mooi gekleurd terwijl de onderzijde juist altijd een onopvallende camouflagetekening heeft. Zo zie je maar: er zit overal 2 kanten aan !

Een lot uit de loterij...



Enige tijd geleden hebben wij toegangskaartjes gewonnen voor Ouwehands Dierenpark. Dat konden we nu, na een paar dagen Drenthe, mooi combineren. Dus reden we vandaag naar huis met een tussenstop in Rhenen. Vooral de Mandrilaap (foto 1), de Kroonkraanvogel (foto 2) en de Kroonduif (foto 3) leken zich extra kleurig te hebben uitgedost voor ons. We voelden ons nèt VIP gasten!

Champagne...

Dit schaap kwamen we tegen op onze 22 km lange wandeling door midden Drenthe. Ik had ze nog nooit eerder gezien maar nadat ik een site met alle schapenrassen doorgespeurd had wist ik het: Tjakka, het is een Racka!
Het Racka schaap is een zeer oud ras en komt van oorsprong uit Hongarije. Het behoort tot de familie van Zackelschapen, dat 8000 jaar geleden al werd afgebeeld op Egyptische muurschilderingen. Zijn hoorns kunnen wel 50 cm lang worden en lijken net kurkentrekkers.
Laat het nu vandaag onze trouwdag zijn… Hadden we nu maar een flesje bubbels meegenomen!

Rode kop...

 
Mooi rood is niet lelijk. Dat heb je dit weekend ook kunnen zien in Breda op de Redheadsday. Maar met zo'n rare naam als Vliegenzwam zou ik misschien ook wel een rode kop krijgen.
Deze paddenstoel heeft bedwelmende en hallucinogene effecten en werd vaak gebruikt in rituelen o.a. in Lapland. Daar kon je daarom zelfs één Vliegenzwam ruilen tegen een rendier. Als je de paddenstoel droogt verdwijnt de giftige stof Muscarine en kan je er een joint van roken. Ook is het een ingrediënt van de hallucinaties opwekkende Heksenzalf. In Nederland valt de Vliegenzwam zelfs onder de werking van de Opiumwet.

Redhead Day

Ook Twix zou vandaag mee kunnen doen aan de Roodharigendag Breda.
5% van de vrouwen heeft rood haar tegen 3% van de mannen.
Dat is in de kattenwereld nèt even anders.  Daar komt rood haar voornamelijk voor bij katers.
Zin in een lesje genetica?

Alle katten hebben 19 chromosomenparen (elk paar bestaand uit 2 chromosomen), één van die 19 paren zijn de X en Y geslachtsbepalende chromosomen.Poezen zijn XX en katers XY. Een poes geeft dus alleen maar X door, de kater bepaald het geslacht van een kitten. Tot zo ver duidelijk?

Alle katten hebben een gen voor rood. Rood komt alleen op de X voor en is dus geslachtsgebonden. Het X chromosoom mèt het gen voor rood word aangeduid met XO (O = dominant rood). De kat is dus zichtbaar rood of heeft rode vlekken(schildpad). Het X chromosoom zònder het gen voor rood is Xo (o = recessief rood). De kat is nu elke andere kleur dan rood (alle andere kleuren zijn een variatie op zwart, bv. blauw en chocolate). Een kater heeft maar èèn X en is dus XOY(rood) of XoY(zwart). Een poes kan zijn XoXo (zwart), XOXo of XoXO (schildpad) of XOXO (rood). Rode poezen hebben dus àltijd een rode vader, rode katers àltijd een rode of schildpad moeder.

Omdat er bij elke dekking eitjes vrijkomen kan een poes door verschillende (kleuren) katers bevrucht worden waardoor je soms een toverballen nestje krijgt!

Bully...



Mobbing ( pesten) is een favoriet spelletje van Kraaien. Vooral Buizerds moeten het vaak ontgelden omdat ze hen als potentiële vijanden zien. Buizerds zijn wel stoere vogels maar lang niet zo behendig als kraaien. Dit keer was het één kraai, maar meestal gaan ze er als stelletje op af en dan kan zo'n flinke zwarte snavel de Buizerd toch wel verwonden. Negeren is hun motto, dat werkt meestal het beste. Op een gegeven ogenblik heeft de kraai er meestal wel weer genoeg van en keert om naar zijn stekkie en de buizerd kan zijn weg vervolgen.
 
 


Nazomer...

Nu het weer warmer en zonniger is, komen de vlinders meteen weer tevoorschijn. Zo ook het Bont Zandoogje. De mannetjes zijn enorm territoriaal en eigenen zich de bladeren van de takken toe, die het beste door de zon beschenen worden, zoals hier op onze Catalpa. Daar wachten ze op langsvliegende vrouwtjes. Ze hebben het soms reuze druk met het verdedigen van hun plekje en jagen andere mannetjes fanatiek weg. Het vrouwtje zet de eitjes één voor één af aan vochtige grassprietjes. Omdat deze vlinder in 2 à 3 generaties per jaar vliegt, kan je ze tot in november tegenkomen. Normaal gaan ze als pop de winter in maar de rupsen die pas na half augustus uit het ei komen verpoppen niet meer en moeten dus, goed verstopt tussen de graspollen, als rups overwinteren.

Nu effe niet...

 
 
Daar zit ze dan: deze diva Huismus. Verstopt voor de paparazzi, als een mus zonder kop.…
Tja, en haar kop in t zand steken lukte ook niet op de terrastegel…. Voordat ze wegdook zag ik nog net aan de lichte oogstreep en het bruine koppie dat dit een vrouwtjes mus is. Het mannetje heeft namelijk een grijs petje op. Het is één van de meest voorkomende vogeltjes in Nederland, maar altijd leuk om naar te kijken!

Damesjas...

Om maar in de modestijl van gisteren te blijven: een goede regenjas is geen overbodige luxe. De Vrouwenmantel (Alchemilla Mollis) is waterafstotend! Dat zie je goed aan de druppels die als pareltjes blijven liggen op de fluwelen bladeren. Bij een te hoge luchtvochtigheid kunnen de afsluitbare mondjes aan de onderkant van de bladeren de vochtafscheiding niet meer reguleren. Hierdoor treedt druppelvorming ofwel guttatie op. Dit is niet alleen dauw of regen, maar ook het overtollige vocht van de plant zelf. Door de specifieke bladvorm vallen de druppeltjes niet op de grond maar blijven ze als pareltjes op het zacht behaarde blad liggen en rollen, net zoals kwik, naar elkaar toe. Hierdoor ontstaan mooie grote druppels die dus ook minder makkelijk verdampen.

Haute couture…

Vanavond waande ik me plots op een modeshow in het maisveld. Als je een snelle blik werpt op dit ietwat vale blauwborstje, lijkt het zowaar een creatie aan te hebben van Jan Taminiau. Je kent hem vast wel van het bekende postzak-jasje van onze koningin. De vogeltjes-coupeuse had blijkbaar haar dag niet, en heeft de kleine lapjes stof ondersteboven in elkaar gezet. Tja, en dan heb je dus een jasje met de vlag van de Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstein aan. Ook mooi…