Melkdrupje...

De Phegeavlinder heeft blauwzwarte voor- en achtervleugels met half doorschijnende melkwitte vlekjes. Aan die vlekjes dankt hij zijn bijnaam 'Melkdrupje'. Het is een dagactieve nachtvlinder. In Nederland komen ze over het algemeen het meeste voor in Noord-Limburg en Noord-Brabant. Ik ben ze echter nog nooit tegengekomen bij ons in de buurt. Ik moest er blijkbaar voor naar Italië om ze te aanschouwen! Ook al had ik alleen mijn telefoontje bij tijdens de wandeling en is de kwaliteit van de foto's dus niet geweldig: ik was er toch blij mee!

Dudeljoho...

Wie kent het oude kinderliedje nog:
'Kom mee naar buiten allemaal, dan zoeken wij de wielewaal
En horen wij die muzikant, dan is zomer in ‘t land
Dudeljoho klinkt zijn lied, dudeljoho klinkt zijn lied
Dudeljoho en anders niet'

Het geluid van de Wielewaal is bekender dan de vogel zelf, want deze vogels houden zich meestal goed verscholen in de begroeide boomtoppen. Wij hoorden de Wielewaal dus maar we zagen hem niet...totdat ik mijn handige app met vogelgeluiden hard aanzette. Het ongelooflijke gebeurde!
Hij kwam uit de hoge boomkroon op een kale tak zitten en keek om zich heen wie de indringer was. Toen hij door had dat het loos alarm was, vloog hij door naar de volgende boom om zich meteen te verstoppen. Wat een leuke ervaring was dit!

Nieuws onder de zon...

Het vrouwtje van de Kleine Vuurvlinder paart in haar hele leven slechts één enkele keer. Als die ene keer geweest is, moet zij andere opdringerige mannetjes op afstand door haar vleugels stijf dicht te houden. Na haar paring gaat zij haar eitjes, elk afzonderlijk afzetten aan de onderkant van het blad. Dit gebeurt enkel bij volle zon. Zodra er een wolkje komt, wordt het afzetten van de eitjes meteen onderbroken.

Vermakelijk en smakelijk...

Op een landweggetje in Italië werden we verrast door deze Bijeneter die heel veel moeite moest doen om zijn kostje tot zich te nemen. Hij had zich ietwat verkeken op de grootte van zijn prooi, maar liet deze toch mooi niet schieten, Hij was zo druk bezig dat hij ons niet in de gaten had en we hebben op ons gemak zitten kijken of hij het uiteindelijk klaarspeelde en ja hoor!
Het zou zonde zijn om niet de hele serie te plaatsen dus voila!

Geheugensteuntje...

De kolibrievlinder slaat 70 tot 80 keer per seconde met zijn vleugels, waardoor honderd keer meer energie verbruikt wordt dan in rusthouding. Op een gemiddelde dag bezoekt het dier 500 bloemen, wat behoorlijk wat energie kost door zijn zenuwachtige foerageerwijze.
De kolibrievlinder wordt door wetenschappers onderzocht om meer te weten te komen over het leervermogen van vlinders omdat men heeft ontdekt dat zij héél goed kunnen onthouden in welke bloemen veel en welke weinig nectar bevatten.

Een warm nest...

Huiszwaluwen hebben 2 of soms zelfs 3 legsels per jaar en komen ieder jaar terug naar hun eigen nest.  Deze foto's zijn gemaakt in Piemonte, Italië. Aan de dakgoot van een oud leegstaand fabriekspand hingen wel 20 nesten op rij. Niet iedereen is blij met zo'n kraamkamer boven hun deur. De kleintjes zijn netjes opgevoed en doen hun behoefte nestjes buiten het nest dus je kan je voorstellen wat troep dat geeft op je voorportaal, zonnescherm of ramen. Aan de andere kant moeten we blij zijn met ze want één echtpaar met jongen vangt wel 9000 vliegende insecten per jaar. Dat scheelt ons heel wat jeuk en beten!

Dubbele kruising...

Gewoon een toevallige ontmoeting met een musje op het dak van de net bezochte kerk in Italië waar ik een kaarsje had aangestoken voor mijn overleden collegaatje Kirsten...
Net als dit kleine vogeltje is het leven fragiel, mooi, de moeite waard om even bij stil te staan en vooral om van te genieten zolang het kan!

Nog een rode staart...

 

De Zwarte roodstaart is, net als de Gekraagde roodstaart die ik gisteren plaatste, een zangvogel uit de familie Vliegenvangers. en allebei, hoe kan het ook anders natuurlijk een rode staart!

(G)een vinkje...

We hebben deze vakantie al weer wat nieuwe vogels en insecten kunnen aanvinken in onze determinatieboekjes. Ook deze Gekraagde Roodstaart hadden we nog niet eerder in levende lijve gezien. Zoals bij zovelen soorten is ook hier dit mannetje feller gekleurd dan de valere vrouwtjes. Alleen de staart is bij beide geslachten even roestrood van kleur. 

Op hoge poten...

Ons terrastafeltje op het pleintje in Argentat stond recht onder deze Plataan.

En als ik omhoog keek vond het bijna gênant om zo te zitten eten...of zie ik 't als enige ?

16 tenen & benen...

Het paard behoort tot de onevenhoevigen (Perissodactyla) en heeft per been slechts één teen.
Van oorsprong heeft een paard vijf tenen, en de hoef is feitelijk de vergrote nagel van de middelvinger. Overblijfselen van de andere tenen zijn de griffelbeentjes (ring- en wijsvinger), de zwilvrat (duim) en het spoortje (pink).

Âne Solitaire...

Op onze vakantie in de Allier kwamen we tijdens een wandeling deze eenzame ezel tegen op een verlaten landweggetje. De setting en de lucht was mooi, de ezel leek me eenzaam. Slechts door 2 stroomdraadjes gescheiden van de rest van de wereld...

P.S. deze foto heb ik ingestuurd voor de National Geographic fotowedstrijd 2017 :

https://www.nationalgeographicfotowedstrijd.nl/categorie/dier/foto/ane-solitaire-1

Gedreven door aandrijving...

Onze eerste vakantiedag was al maanden van te voren ingeregeld door manlief. Het maakte hem niet uit waar we naar toe zouden gaan, áls we maar via Gottmadingen in Duitsland zouden rijden. Daar zit namelijk het Fahr Schlepper Museum. Er is daar enorm veel te bekijken van dit merk en Henk heeft, onder het genot van eine Flasche Rothaus pils, veel info gekregen over het wel en wee van zijn eigen Fahr trekker. Zo blij als een kind in een snoepwinkel!