Groenvoer...

 

 

 

Ze behoren tot de familie Vinkachtigen en dat zie je ook wel aan de bouw. Maar aan hun mooie groene kleurtjes, vooral bij het mannetje, herken je de Groenling meteen. Na het uitvliegen worden de jonge Groenlingen nog zo'n twee weken gevoerd door beiden ouders, daarna zijn ze zelfstandig. Dit kleintje zat ongeduldig te roepen totdat het eten eraan kwam.

Geen weg terug...

Deze Buizerd was duidelijk op zoek naar eten en hij was niet van plan zich te laten weerhouden door de kieviten die over hem heen scheerden om hem weg te jagen bij hun nest. Hij gaf niet op. Steeds ging hij even terug op dit bord zitten, waarmee hij onbewust een duidelijk signaal afgaf: doodlopende weg, een impasse. Sorry kieviten...

Muisstil...

De naam klopt niet helemaal want als ie in 't gras verscholen zit is de Graspieper muisstil en piept helemaal niet! Pas bij het opvliegen hoor je zijn zangvlucht. Het nestje wordt gebouwd op de grond tussen de graspollen. In het gras scharrelt hij ook zijn kostje bij elkaar. Dat bestaat uit insecten, rupsen, wormen en andere ongewervelde diertjes.

Mooie mythe...

Dit is een Icarusblauwtje. Aan de blauwe bovenzijde zie je dat dit een mannetjes is, bij vrouwtjes is deze blauw/bruin. De naam Icarus wordt vaak gebruikt voor projecten die met vliegen te maken hebben. Dat komt door een verhaal uit de Griekse mythologie: Icarus werd samen met zijn vader Daedalus op Kreta gevangen gehouden door koning Minos. Dan bouwt Deadalus voor zijn zoon vleugels van een houten raamwerk waarin veren in een boog vastgezet zijn met was. Zo kan hij kan ontsnappen. Maar hij mag niet te hoog vliegen omdat de zon de was doet smelten, te laag ook niet omdat de vleugels te zwaar worden als zij in het water geraken. Helaas wordt Icarus roekeloos en het loopt het niet goed af. Hij stort neer...Gelukkig fladdert dit mooie tere vlindertje voorlopig nog vrolijk rond!

Kraamvisite...

 

 

Mijn dag kan niet meer stuk! Harry van de Uilenwerkgroep Drimmelen/Den Hout kwam vanmiddag bij de buurvrouw de nestkasten van de steen-en kerkuil controleren. Hij had al aan mijn deur staan bellen omdat ie weet hoe leuk ik dat vind.
Omdat ik natuurlijk weer eens buiten bezig was had ik de bel niet gehoord maar gelukkig werd ik achter in de tuin door mijn lieve buuf Anja geroepen. De Kerkuil zit op eieren en van de drie kleine Steenuiltjes die geboren zijn was er eentje uit de nestkast gevallen. Die heeft het niet gehaald helaas... Maar de andere twee waren gelukkig gezond en blakend.
Het was zo cute om te zien! De eerste keer dat ik zo'n klein steenuiltje in mijn handen heb! Voor deze gelegenheid heb ik mezelf dan ook maar eens op m'n blog gezet. Ik hoorde mijn man een tikkeltje jaloers mompelen dat ik naar hem nog nooit zo vertederd had gekeken...

Onder moeders vleugels...

De Hollande kwaker is een witte tamme eendensoort. Dit eendje staat bekend om zijn luide gekwaak. Daarom werd de Kwaker vroeger geselecteerd door de Kooiker (eigenaar van een eendenkooi) om met zijn geluid wilde eenden te lokken. Tegenwoordig worden ze bijna alleen nog gehouden als sier-watervogel. Dit moedertje zat met haar kleintjes ook in een omheinde tuin en privévijver. Het blijft aandoenlijk, die gele pluisjes!

Erpelrooiersland...

Wij wonen in een klein agrarisch dorp. Als je in de polder kijkt wordt duidelijk waarom Wagenberg met carnaval de bijnaam: Erpelrooiersland heeft. Aardappels plant je niet, die poot je. Dat poten gebeurt op ruggen. Op die manier heb je een goede opwarming, luchttoevoer en waterafvoer. Het bevorderd de ondergrondse stengelgroei en aardappelontwikkeling.
Bovendien levert het ook nog een mooi plaatje op!

Uit de kast komen...

Op mijn blog van 4 april vertelde ik over het liefdesnestje van het Pimpelmeespaartje in onze tuin.

Ik heb ze vanaf het begin gevolgd.

Nestmateriaal werd vlijtig aangevoerd door de toekomstige ouders.

Toen het naar volle tevredenheid ingericht was kon het leggen beginnen.

Iedere dag legde ze er één eitje bij maar het broeden begon pas toen het legsel compleet is.

Negen eitjes vond zij blijkbaar voldoende, ze kwam niet meer naar buiten.

Ze plofte voor ongeveer 14 dagen neer op haar nest.

Tijdens de broedperiode werd ze goed verzorgd door haar mannetje.

Lees hieronder mee voor het verslag...



Deze foto van moeder op het nest is op 6 mei gemaakt, één dag voordat de eitjes uitkwamen...

Op 7 mei was het zover! 9 kleine kale kleintjes geboren... 

Het lijkt wel een beschuit met Meesjes!

Paps en mams vliegen nu af en aan om de baby's te voeden...

 

4 daagjes jong en de kale lijfjes beginnen al wat bevederd te worden...

Grappig ook om het nestmateriaal te zien: o.a. veertjes van onze kippen & haren van onze katten!

 

6 dagen oud, meer bekje dan lijf...



Om roofdieren te misleiden brengen de ouders de uitwerpselen van de jongen ver weg uit het nest.

 Deze poepjes zitten verpakt in een wit vliesje, daardoor lijken ’t net kleine pampertjes!



Je ziet de ukkies iedere dag groter worden en na 9 dagen gaan steeds meer op vogeltjes lijken.

De gele en blauwe tekening begint al te komen...



Hard werken voor de ouders...



15 dagen opgestapeld en de sterkste ligt in de zon...





16 dagen zijn ze hier. Het wordt krapper en krapper in de babykamer....

 

17 dagen. Als je voorbij loopt hoor je een hoop gepiep.

Ik spreek of versta geen pimpelmees maar ik weet zeker dat het 'eten eten eten' betekent!

 

Ze zijn nu 18 daagjes oud en klaar voor de start.

Dit is vanochtend om 10.04 uur.

Het laatste uurtje voordat ze de wijde wereld in vliegen.

Kijk ze eens gluren naar de kastopening...

 

Nog één keertje gevoerd worden in de nestkast...

 

Een tikkeltje angstig nog...

 

Mamaaaa! Waar ben je nou....?

 

Daar gaat ie bijna...

 

en....geland!

 

Als snel volgden alle andere Pimpelmeesjes.

Ze gingen verspreid in de bomen van onze tuin zitten.

Vader en moeder bleven van de één naar de andere vliegen

 maar ook de kleintjes die nog niet uitgevlogen waren werden tussendoor gevoerd.

 Het was zo leuk om te zien. Een 1e Pinksterdag om nooit te vergeten!

Terwijl ik foto's maakte heeft Henk een schattig filmpje gemaakt van de eerste drie uitvliegers.

 Je kan het hier bekijken...

 

 

 

 

 

Om tureluurs van te worden...

Vandaag kwamen we in Schouwen-Duiveland langs het natuurgebied Plan Tureluur. Een prachtig belangrijk foerageer-, broed- en rustgebied voor veel (water)vogels. waaronder natuurlijk...de Tureluur. Eindeloos kan hij zijn eigen naam blijven roepen.

Grote ogen...

Het Steenuiltje zat vanmorgen vroeg in het gras op onze ontsluiting. Waarschijnlijk had hij daar iets gevangen en ik stoorde hem blijkbaar toen ik aan kwam lopen met de hond. Hij keek me verbaasd aan, ging op een paaltje zitten maar was niet van plan om weg te gaan voor mij!

Gastouderproject...

 

 

 

Langs het wad in Texel zagen we de Eider. Het is een grote eend en een snelle vlieger: in horizontale vlucht kan hij een snelheid van 113 km/u behalen. Het mannetje ziet er apart uit met de zwart-witte kleur en de groene vlek op z'n nek en snavel. Op zee dobberden een aantal onopvallende gekleurde Eidervrouwtjes met hun kroost lekker op hun gemakje. Jonge eidervrouwtjes leggen hun eieren óók in de nesten van oma of tante Eider. Uit onderzoek is gebleken dat er Eidervrouwtjes zijn van wel 15 jaar oud, die alleen nog maar gasteieren uitbroeden. Op deze manier helpen de familieleden mee aan de opvoeding van de kleintjes, kunnen de jonge moeders meer eieren leggen en het voortplantingssucces is groter. Slim!

Jong geleerd...

 

 

 

Het grootste gedeelte van de dag foerageert de Kluut in het ondiepe troebele water. Zoals je op de vierde foto goed kan zien, hebben ze hun gebogen snavel een stukje open en op de tast maaien ze als een zeis door de sliblagen. Zodra ze een prooi voelen is het hap-slik-weg. De kleintjes zijn zo schattig om te zien en ze imiteren hun ouders al prima met die kleine snoetjes onder water!

Snel...

 

 

De Slufter is een prachtig natuurgebied op Texel waar o.a. de Drieteen Strandloper zich uit de naad rent als het eb wordt. Ze zijn in hun zomeroutfit véél gekleurder dan in hun winterkleed. Met hun gevoelige snavelpunt sporen ze bodemdiertjes op door razendsnel als een naaimachine in het zand te prikken. Ze zijn niet bij te houden!

Keileuk...

 

We zijn een paar dagen is Texel geweest en daar zie je dan weer andere vogels dan op het platteland. Zo ook deze Steenloper. Hij zoekt hij zijn voedsel tussen de rotsen en kleine steentjes. Hij waggelt een beetje terwijl hij de steentjes omdraait om de schelpdieren en kreeftachtige diertjes op te sporen.