Pieuw...

Wat een traktatie, die steenuiltjes die ieder jaar een nest hebben in de oude knotwilgen achter ons weilandje! Elke dag kunnen we ze bewonderen en horen we ze 'pieuwen' (een ander woord kan ik niet bedenken voor het geluid wat ze maken). We hebben begin dit jaar een steenuilenkast gemaakt en in onze oude beuk gehangen. Soms zit er eentje op de kast te zonnen, maar het schijnt dat het een paar jaar kan duren voordat ze er werkelijk gebruik van gaan maken. Maar wie weet....Geduld is een schone zaak.

Hoera het is een...

Kuiken! Twee van de drie Hollandse Krielkippen hebben samen 21 dagen op het nest gezeten en vandaag is er een eitje uitgekomen. Het is een modern gezin, 2 moeders en een donorvader die niet ècht naar zijn kind omkijkt. De mamaatjes daarentegen wel en ze zijn fel! Je hoeft niet in de buurt van 't kind te komen want dan komen ze krijsend op je af met hun staart omhoog en vleugels gespreid. Dat moet een veilig gevoel zijn voor die kleine prul!

Hangjongeren...

 

 

  

 

 

De jonge kerkuilen beginnen de wereld te verkennen en nu ook de tijd aangebroken dat zij het nest moeten verlaten. Ze worden min of meer verjaagd door hun ouders die geen andere kerkuilen dulden in hun territorium, dus ook hun kinderen niet als deze groot zijn. Ze worden dus gedwongen om op zoek te gaan naar een eigen plekje. Ze worden dan ook niet meer gevoerd, maar ze blijven nog wel in de buurt van de nestkast en je hoort ze ’s nachts echt zeuren. Best zielig. Nu zijn de jongen voor kerkuil-begrippen misschien al groot genoeg, ze zijn nog wel een beetje onwetend. Daarom is dit de leeftijd waarop de meeste kerkuilen doodgaan. Naïviteit nekt ze… Vanavond kwam ik met Bickel terug van ’t wandelen en ik sta met hem bij het tuinhuisje. Tot mijn grote verbazing zie ik een kerkuiltje landen in onze berk amper 20 meter van me vandaan. Ik kon zelfs op mijn gemak mjn toestel pakken en foto’s maken. Daarna vloog hij terug naar het dak van de schuur, waar ook zijn broerje/zusje rondvloog. En dat terwijl het nog licht was...

De boom in...

Zoals jullie wellicht al eerder hebben gelezen hebben wij vanaf ons weilandje goed zicht op de opening van een nestkast waar elk jaar de kerkuilen komen broeden. Deze hangt in de nok van de oude schuur bij de buren. Het blijft een geweldige ervaring om het hele proces te volgen en vooral als de jongen gaan uitvliegen!  Ik sta in die periode dan ook bijna elke avond tot laat buiten gewapend met mijn camera. Deze keer zat ik verscholen onder onze oude beuk. Ik heb heel stil staan wachten in het pikkedonker tot ik boven mijn hoofd èèn van de jongen naar zijn moeder hoorde roepen met het typische blazende/sissende geluid. Op goed geluk mijn lens omhoog gericht en KLIK. Zie hier het resultaat!

Furby...

 

Volgens Wikipedia is een Furby: een fantasiedier dat lijkt op een kruising tussen een hamster, een kat en een uil. De eerste 2 dieren zie ik er niet in terug, maar de uil des te beter! Vooral bij de babysteenuiltjes is de vergelijking onmiskenbaar.
Na 4 weken broeden komen de eieren uit. Als de kleintjes dan een week of 5 oud zijn, verlaten ze het nest maar ze zijn nog onhandig met vliegen. Ze worden dan gelukkig nog 6 weken verzorgd door de ouders. Steenuiltjes zijn overdag ook vaak te zien. Ze vinden het heerlijk om te zonnen en tja...dan vallen de oogjes weleens even dicht.

Uit de kast komen...

Anderhalve maand geleden hoorden we voor 't eerst gekrijs in de nestkast. Toen wisten we zeker dat de eieren van de Kerkuil uitgebroed waren. Gelukkig waren we op tijd terug van onze vakantie om het uitvliegen van de jongen te kunnen bijwonen. Heel schuchter komen ze om de beurt even stiekem gluren en als dan uiteindelijk het eerste jong naar buiten durft te komen, volgt de rest vanzelf. Iedere avond in het donker op ons weilandje getuige zijn van dit prachtige schouwspel. Dat is ècht genieten !