welkom


Welkom!
Via deze blog neem ik jullie mee door de lens van mijn camera.
Als je goed om je heen kijkt, is er veel moois te zien…

Het zijn vaak de kleine dingen die mij inspireren, verbazen,
verwonderen en waarvan ik geniet!


Door op de foto's te klikken, krijg je een groter formaat. Als je wilt kan je een reactie achterlaten onder de berichten.
Wil je op de hoogte blijven van nieuw geplaatste berichten? Vul dan rechts bij FOLLOW BY EMAIL je emailadres in.
Wil je één van mijn foto's gebruiken? Stuur me dan een berichtje voor de voorwaarden i.v.m. auteursrecht.

donderdag 30 juni 2016

Not amused...

 
 

Op het stille landweggetje waar we reden in Frankrijk, wilde ik even stoppen om een foto maken van de enorme stier die daar stond. Zo gezegd zo gedaan. Met mijn rug nog naar de wei, stond ik op mijn gemak mijn camera in te stellen toen deze enorme spierbundel briesend aankwam stuiven! Het enige wat ons scheidde was het dunne blauwe stroomdraadje waar ik op dat moment weinig vertrouwen in had. Ik wist niet hoe snel ik terug in de auto moest komen want het leek erop dat hij niet zou stoppen. Gelukkig deed hij dat wel en vanuit de auto nog even een close-up gemaakt maar zijn blik sprak boekdelen. Thuisgekomen even gegoogeld en ik ben blij dat ik er heelhuids vanaf ben gekomen, lees mee: Een Heckrund stier wordt gekenmerkt door zijn agressieve karakter, hij duldt geen mensen in zijn buurt. Het is dus géén geschikt ras voor gebieden waar ook mensen komen. De stier moet altijd op een afgeschermd gebied vertoeven, zodat hij een verdwaalde voorbijganger niet kan verwonden...

woensdag 29 juni 2016

Parapente...

 


In de valleien van Massat bij Étang de Lers, zagen we niet alleen koeien. Bij Port de Lers, het startpunt voor het  Paragliden, zat een hele groep mensen, jong en oud maar allemaal alternatief gekleed, bij elkaar om de paragliders, aan te moedigen, te helpen en te bewonderen. Het zag er zo gezellig uit dat we er even bij zijn gaan zitten!

dinsdag 28 juni 2016

Om de beurt...





Veel honger en weinig geduld. Zo zou je de jonge Boerenzwaluwen het beste kunnen omschrijven. Ze leken wel verongelijkt als de één iets kreeg en de ander niet. Mama vliegt af en aan en zorgt dat ze beiden even veel te eten krijgen. Met zo'n vliegend buffet komen ze niks te kort!

maandag 27 juni 2016

Voor wat, hoort wat...



Terwijl wij op een klein terrasje in het dorpje Bagnols les Bains zaten, liep deze jonge Zwarte Roodstaart brutaal over de weg en op de stoep te schooien. Tja, natuurlijk gooi je dan wat kruimels van je baguette. In ruil voor een paar foto's natuurlijk, dat wel!
 

zondag 26 juni 2016

Helder...




 

 
Vandaag een tweede én geslaagde poging gedaan om het Etang de Lers te bezoeken. Het was een stralende dag met een strakblauwe lucht. En de koeien? Die bleven vandaag braaf in de wei. Althans.. dat dachten we!

zaterdag 25 juni 2016

Vaag...



Volgens de gastheer in onze Chambre d'Hôtes was het uitzicht bij Étang de Lers prachtig, dus dat moesten we gezien hebben. Maar hoe dichter wij de bestemming naderde, hoe minder het zonnetje zich liet zien en uiteindelijk bovenop de col d'Agnes aangekomen, konden we nog geen meter meer vooruit kijken. Het zag er mysterieus en eng uit. Zeker toen er opeens op het smalle bergweggetje een kudde koeien opdoemde in de mist. Dat was ff schrikken! Zij waren op hun beurt totaal niet onder de indruk van ons en bleven op hun gemak staan met hun neus tegen het raampje van de auto.

vrijdag 24 juni 2016

Nu even niet...

 
Hoe vaak ik ook probeer om Buizerds van dichtbij te fotograferen, het lukt me niet. Ze hebben er gewoon geen zin in. Dat is in Frankrijk niet anders dan in Nederland zo blijkt. Maar helaas heb ik geen enorme telelens, dus langzaam naderen in de auto was mijn enige optie. Maar ook deze keer kwam ik blijkbaar in zijn comfortzone en weg was ie!

woensdag 22 juni 2016

Un grand merci...

Ik wil iedereen heel hartelijk bedanken voor alle reacties die wij hebben gekregen via whatsapp, sms, mail, kaartjes in de bus, Facebook én hier op mijn blog. Ik vind het zo ontzettend lief dat jullie meeleven met het grote verdriet dat we hebben om onze Bickel.

Door deze dramatische wending moesten we onze geplande vakantie afzeggen, maar na een paar dagen thuis rond te lopen vol verdriet en leegte, zijn we dan toch maar vertrokken voor 10 dagen naar Frankrijk, even weg van alles...

Els Galesloot, één van mijn Bloglezers, schreef me: 'Misschien brengt Bickel nog eens een groet aan zijn lieve baasjes in de vorm van een mooie vlinder'.
Ik denk dat ze gelijk heeft gekregen want bij onze eerste stop in Frankrijk fladderde deze Koninginnenpage héél rustig om me heen en heb ik met mijn telefoon deze foto gemaakt.
Daarna kwam ie zelfs heel even óp het scherm van mijn telefoon zitten.
Voor wie het wilt zien, bestaat toeval niet...

zaterdag 18 juni 2016

Gebroken, verdrietig, ontroostbaar…







Lieve gekke Bickel,
Hoe moeten we nu zonder jou?
Jij bent 9 oktober 2010 geboren, een maand na onze trouwdag. Gelukkig kwamen de mensen die een optie op je hadden niet opdagen en toen mochten wij jou komen bekijken bij Petra. Henk zei meteen: ‘pak die maar in voor ons'. Na onze wittebroodsweken kwam je op 4 december bij ons wonen. Je was een klein dik bruin mormeltje en ik weet nog precies hoe lekker ik je vond ruiken toen je op mijn schoot in de auto mee naar Wagenberg reed. Sinds die dag ben je in mijn hart gekropen, en wel zo diep dat ik je er nooit meer uit kan laten gaan...

Maar wat heb ik je ook vaak vervloekt met je ondeugende puberstreken! Achter de koeien aan, op de rug van een zwaan hangen, en als je een spoor van een lang gevlogen fietser of konijn oppikte peerde je er vandoor, zelfs tot ver over de drukke weg! Nu kijk ik erop terug met een dikke vette glimlach…

Eenmaal wat volwassener was je goed opgevoed maar je bleef een over-enthousiaste kerel. Ik kon met je lezen en schrijven, je was altijd bij me in de buurt. Mijn ontstress momenten waren samen met jou in de polder lopen. Ik met mijn camera en jij een beetje her en der rondstruinend, maar nooit ver van mijn zijde. Ik genoot er elke dag opnieuw van!

Het baasje is net zo stoer als jij en je adoreerde hem als the leader of the pack. Twee lieve macho’s bij elkaar. Elke avond daagden jullie elkaar uit voor een spelletje ‘horloge happen’. Samen vliegen vangen konden jullie als de beste. En samen pissen in de polder was jullie ritueel: Als ’t baasje dat deed moést jij er altijd een paar druppeltjes overheen. Stoer hoor! Gisteren hebben we samen met jou nog één keertje een rondje door de polder gelopen en de laatste foto’s gemaakt. Jij genoot zoals altijd en wij met veel pijn in ons hart…

De afgelopen weken was ’t al een beetje anders met jou. Je was tammer en makker. Er waren dagen dat jij je eten liet staan of overgaf, terwijl je normaal gesproken elke kruimel die in je bereik lag van de vloer lebberde. We hadden niet gedacht dat ‘t zo ernstig zou zijn. Tot we na de afgelopen 3 slopende dagen van onderzoeken en wachten te horen kregen dat je lymfeklierkanker hebt. De tumor die op je luchtpijp drukt verklaart het overgeven. Genezing is uitgesloten…

Jij hoort bij ons en bij de beestenbende hier. Je kon zo genieten als wij lekker in de tuin zaten. Jij mocht graven op je berg of je zat ’s avonds lekker bij ons bij het kampvuur. Op warme dagen lag je graag in de schaduw onder de appelboom bij de rozenstruik. Daar gaan we je nu ook leggen voor altijd, die plek behoort jou toe. Dan ben je toch nog beetje bij ons. We zullen je nooit vergeten, zijn er helemaal stuk van en we willen je nog lang niet kwijt maar als onze stuiterbal niet meer als een dolle blije boxer tekeer kan gaan, dan willen wij je laten gaan…
Uit liefde voor jou.

Bickel du Pon ( Fedor van Prinsenboxers)
9 oktober 2010 – 18 juni 2016

donderdag 16 juni 2016

Vliegbasis...

  
Op het dak van het insectenhotel is het een komen en gaan van allerlei vliegverkeer. Zo ook van de Groene keizersvlieg. Een chique naam voor een doodgewone vlieg. Doodgewoon zeg ik omdat deze vlieg gebruikt wordt bij forensische onderzoeken. De Keizersvlieg is één van de eerste vliegen die  zijn eitjes af op mesthopen en kadavers van dier of mens. Al binnen 24 uur komt er een made uit t eitje. Door te kijken naar het stadia van de larven kan men dus vaststellen hoe lang een lichaam al dood is.

woensdag 15 juni 2016

Mooi rood is niet lelijk...


 
Dit is een mannetjes Kneu. Alleen in de broedperiode is hij zo mooi gekleurd, de rest van het jaar ziet hij er net zo bruin en vaal uit dan de vrouwtjes. De dames zijn wel van de heren te onderscheiden door meer strepen op hun borst. Bij de mannen slijten in het voorjaar de randjes van de bruine borst-en kopveertjes waardoor de karmijnrode kleur naar voren komt.

dinsdag 14 juni 2016

Precisiewerk...




Een knap staaltje jagen van het Torenvalkje. Speuren, duiken grijpen en wegwezen met de prooi!

maandag 13 juni 2016

Zwart met rode stippen...


 
Al eens eerder heb ik het in mijn blog over de zwart-gele St Jacobsvlinder-rupsen gehad. Hier is de St. Jacobsvlinder zelf te zien. Het is een dag actieve nachtvlinder dus je hoeft er niet voor op te blijven om hem te spotten. Met zijn zwarte rode vleugels kan je hem ook haast niet onopgemerkt voorbij lopen.

zondag 12 juni 2016

Helaas pindakaas...



Deze Gaai had de brutaliteit om recht voor mijn ogen een musje in de vlucht te pakken in onze wei. Wat hij niet doorhad was dat t beestje zijn kans waarnam, want toen ze beiden op het gras belandde vloog ie onder de Gaai door snel weg. De 'slimmerik' snapte niet waar de mus was gebleven en heeft een nog tijdje gezocht. Met zijn koppie scheef over het gras kijkend vanaf het paaltje, op de grond en toen nog eens vanaf de stoel, maar de vogel was gevlogen!

zaterdag 11 juni 2016

Ik geloof je op je blauwe ogen...

 


Deze Jonge Kauw zat prinsheerlijk op het insectenhotel in de zon. Het grootste gevaar voor jonge vogels is hun naïviteit, ze zien het gevaar nog niet. Ik kon daarom ook heel dichtbij komen, maar van mij hebben ze dan ook niets te vrezen!