Al vroeg in het jaar toen de dagen langer werden en de nachten minder koud, liet het mannetje van de Kerkuil zich al regelmatig horen met zijn ijselijke kreet. Liggend in bed is dat best een spannend geluid, en waan je jezelf even in een Hitchcock film. Als een soort marktkoopman prijst de Kerkuil luid en duidelijk zijn waren aan: 'In mijn territorium is voldoende voedsel en een heerlijk liefdesnestje te vinden!' Nachtenlang probeert hij zijn partner hiervan te overtuigen.
Want de man, die kiest de nestplaats. Is het vrouwtje eenmaal gezwicht, vinden er bijna elke nacht paringen plaats en dàt wel 6 weken aan een stuk. Vanaf het moment dat het eerste ei gelegd is, komt het vrouwtje amper nog van haar nest en het mannetje zorgt voor de voedselaanvoer. Dus je kan nu wel raden wie ik hier op de foto heb staan: Papa in spé!
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten