Hangjongeren...

 

 

  

 

 

De jonge kerkuilen beginnen de wereld te verkennen en nu ook de tijd aangebroken dat zij het nest moeten verlaten. Ze worden min of meer verjaagd door hun ouders die geen andere kerkuilen dulden in hun territorium, dus ook hun kinderen niet als deze groot zijn. Ze worden dus gedwongen om op zoek te gaan naar een eigen plekje. Ze worden dan ook niet meer gevoerd, maar ze blijven nog wel in de buurt van de nestkast en je hoort ze ’s nachts echt zeuren. Best zielig. Nu zijn de jongen voor kerkuil-begrippen misschien al groot genoeg, ze zijn nog wel een beetje onwetend. Daarom is dit de leeftijd waarop de meeste kerkuilen doodgaan. Naïviteit nekt ze… Vanavond kwam ik met Bickel terug van ’t wandelen en ik sta met hem bij het tuinhuisje. Tot mijn grote verbazing zie ik een kerkuiltje landen in onze berk amper 20 meter van me vandaan. Ik kon zelfs op mijn gemak mjn toestel pakken en foto’s maken. Daarna vloog hij terug naar het dak van de schuur, waar ook zijn broerje/zusje rondvloog. En dat terwijl het nog licht was...