welkom


Welkom!
Via deze blog neem ik jullie mee door de lens van mijn camera.
Als je goed om je heen kijkt, is er veel moois te zien…

Het zijn vaak de kleine dingen die mij inspireren, verbazen,
verwonderen en waarvan ik geniet!


Door op de foto's te klikken, krijg je een groter formaat. Als je wilt kan je een reactie achterlaten onder de berichten.
Wil je op de hoogte blijven van nieuw geplaatste berichten? Vul dan rechts bij FOLLOW BY EMAIL je emailadres in.
Wil je één van mijn foto's gebruiken? Stuur me dan een berichtje voor de voorwaarden i.v.m. auteursrecht.

Sneeuwmonster...

 


Zes schildpadden passen niet in de groentela van de koelkast zoals ik in het verleden ook wel eens deed, voor de winterslaap. Maar toen had ik er maar 2. Dus nu liggen ze dus alle 6 in diepe slaap op 60 cm diepte in hun kasje met daarover heen een dikke laag eikenbladeren plus een extra dikke laag stro en daaroverheen een fleecedeken. Op dak van het kasje ligt ook onder een dikke laag sneeuw, dat isoleert ook nog. De kippenren is goed en kwaad mogelijk afgeschermd tegen wind en kou. Ze durven amper naar buiten nu. Ik zet 4 x per dag nieuw water neer en geef ook wat extra’s : mais en kropsla zodat ze toch wat vocht binnen krijgen. Als het avond wordt zet ik ze allemaal bij elkaar in een afgesloten hok voor de warmte. Bij de konijnen hezelfde verhaal: Zo vaak mogelijk water verversen. Het hok is winddicht gemaakt aan de voorkant op een gleufje na zodat ze nog naar buiten kunnen. Binnen ligt een dikke laag warm stro, Ze krijgen naast hooi, ook extra andijvie en af en toe een appeltje en witlof, zodat ze in ieder geval genoeg vocht binnen krijgen. De vissen zitten rustig onder het bevroren vijveroppervlakte. De katten liggen het merendeel van de dag op elkaar gestapeld in een doos met fleecedeken bij de verwarming op op de droger als deze aanstaat. Zojuist zag ik Onyx héél eventjes een wandelingetje maken maar verder zie ik ze niet buiten. Kortom, alle dieren zitten deze koudegolf zo goed en kwaad mogelijk uit, door zich rustig te houden.

Er is er maar eentje die er geen genoeg van kan krijgen.....BRAINS! 
Hij sjeest en springt door de sneeuw. Als we weer binnen zijn gaat hij na ongeveer een uur alweer voor me staan met een blik waar je niet omheen kan. “Alsjeblieft vrouwtje, gaan we nog even naar buiten?
Oké dan Brains! 



Geen opmerkingen:

Een reactie posten