Vorige week zag ik in het kleine slootje naast ons weiland een eenden-vrouwtje zitten, bijna onzichtbaar goed verscholen. 'Die is aan 't broeden' was mijn eerste gedachte, en ja hoor! Gisteren zag ik de trotse moeder zwemmen met een treintje van pulletjes achter haar aan. Als ik dat zie moet ik altijd weer even aan mijn eigen eendje Duckie denken, die ooit bij mij in huis opgroeide samen met mijn katten, kittens, konijn en kip. Eenmaal groot gegroeid had hij meer ruimte nodig dan dat ik hem op dat moment kon bieden maar uitzetten in de buurtvijver was geen optie. Duckie was namelijk zó tam dat ie geen gevaar zag, ook niet als er een hond met minder goede bedoelingen achter hem aankwam. Niet handig dus...
Voor zijn eigen veiligheid heb ik hem toen afgestaan aan diervriendelijke mensen die een grote omheinde vijver bij hun enorme huis hadden. Daar had ie het reuze goed naar zijn zin!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten