Veel honger en weinig geduld. Zo zou je de jonge Boerenzwaluwen het beste kunnen omschrijven. Ze leken wel verongelijkt als de één iets kreeg en de ander niet. Mama vliegt af en aan en zorgt dat ze beiden even veel te eten krijgen. Met zo'n vliegend buffet komen ze niks te kort!
Hoi Patricia,
BeantwoordenVerwijderenDoor stom toeval kom ik op jouw blog terecht (ik was foto's van kerkuilen aan het kijken en die van jou vond ik prachtig).
Ik zie dat ik nog uren 'tegoed' heb om te bekijken!
Wat een leuke stukjes schrijf je en dan die fantastische foto's erbij.
Ik zie dat juni 2016 het laatste hoofdstuk is, je bent er toch niet mee gestopt?
Enfin, je hebt er een gluurder bij,
groetjes
Hoi Noortje, dank je wel voor je complimenten! Ik stop er niet mee, maar ik had even een time out. Ik ben nu nog wat foto's met terugwerkende kracht aan het posten van de afgelopen periode. Zoals je wellicht gelezen hebt is onze lieve trouwe hond Bickel 18 juni gestorven. Ik had er daardoor even totaal geen zin meer in. Niks was meer leuk zonder hem... Langzaamaan komt in de plaats van het enorme verdriet en het vreselijke gemis, de glimlach om de zoete mooie herinneringen weer vaker tevoorschijn. Daarmee komt ook de tijd en de rust weer om mijn blog bij te werken. Blijf dus maar gluren hier, gezellig! :-)
VerwijderenJa, ik heb het gelezen van Bickel, vreselijk en dan zo jong :(
BeantwoordenVerwijderenZo mis ik mijn honden ook nog heel erg, helaas wil mijn echtgenoot geen hond meer (handenbinder), maar ik snap precies wat je bedoelt.
Mensen zeggen dat het overgaat, maar geloof me, het gaat niet over.
Life is sweet, life is bitter.
groetjes
wat boeiend om te zien, prachtige foto's!
BeantwoordenVerwijderen