Lieve gekke Bickel,
Hoe moeten we nu zonder jou?
Jij bent 9 oktober 2010 geboren, een maand na onze trouwdag. Gelukkig kwamen de mensen die een optie op je hadden niet opdagen en toen mochten wij jou komen bekijken bij Petra. Henk zei meteen: ‘pak die maar in voor ons'. Na onze wittebroodsweken kwam je op 4 december bij ons wonen. Je was een klein dik bruin mormeltje en ik weet nog precies hoe lekker ik je vond ruiken toen je op mijn schoot in de auto mee naar Wagenberg reed. Sinds die dag ben je in mijn hart gekropen, en wel zo diep dat ik je er nooit meer uit kan laten gaan...
Maar wat heb ik je ook vaak vervloekt met je ondeugende puberstreken! Achter de koeien aan, op de rug van een zwaan hangen, en als je een spoor van een lang gevlogen fietser of konijn oppikte peerde je er vandoor, zelfs tot ver over de drukke weg! Nu kijk ik erop terug met een dikke vette glimlach…
Eenmaal wat volwassener was je goed opgevoed maar je bleef een over-enthousiaste kerel. Ik kon met je lezen en schrijven, je was altijd bij me in de buurt. Mijn ontstress momenten waren samen met jou in de polder lopen. Ik met mijn camera en jij een beetje her en der rondstruinend, maar nooit ver van mijn zijde. Ik genoot er elke dag opnieuw van!
Het baasje is net zo stoer als jij en je adoreerde hem als the leader of the pack. Twee lieve macho’s bij elkaar. Elke avond daagden jullie elkaar uit voor een spelletje ‘horloge happen’. Samen vliegen vangen konden jullie als de beste. En samen pissen in de polder was jullie ritueel: Als ’t baasje dat deed moést jij er altijd een paar druppeltjes overheen. Stoer hoor! Gisteren hebben we samen met jou nog één keertje een rondje door de polder gelopen en de laatste foto’s gemaakt. Jij genoot zoals altijd en wij met veel pijn in ons hart…
De afgelopen weken was ’t al een beetje anders met jou. Je was tammer en makker. Er waren dagen dat jij je eten liet staan of overgaf, terwijl je normaal gesproken elke kruimel die in je bereik lag van de vloer lebberde. We hadden niet gedacht dat ‘t zo ernstig zou zijn. Tot we na de afgelopen 3 slopende dagen van onderzoeken en wachten te horen kregen dat je lymfeklierkanker hebt. De tumor die op je luchtpijp drukt verklaart het overgeven. Genezing is uitgesloten…
Jij hoort bij ons en bij de beestenbende hier. Je kon zo genieten als wij lekker in de tuin zaten. Jij mocht graven op je berg of je zat ’s avonds lekker bij ons bij het kampvuur. Op warme dagen lag je graag in de schaduw onder de appelboom bij de rozenstruik. Daar gaan we je nu ook leggen voor altijd, die plek behoort jou toe. Dan ben je toch nog beetje bij ons. We zullen je nooit vergeten, zijn er helemaal stuk van en we willen je nog lang niet kwijt maar als onze stuiterbal niet meer als een dolle blije boxer tekeer kan gaan, dan willen wij je laten gaan…
Uit liefde voor jou.
Bickel du Pon ( Fedor van Prinsenboxers)
9 oktober 2010 – 18 juni 2016
Heel heeel heeeeel veel sterkte voor jullie allemaal. Liefs en een groet van Kevin en Saskia uit Lelystad
BeantwoordenVerwijderenNeeee Patries, wat erg! Zo'n jong ventje nog... Ik kan me voorstellen dat het jullie trof als een mokerslag. Heel veel sterkte en liefs vanuit Frankrijk....
BeantwoordenVerwijderenOhhh wat verdrietig is dat, ik weet hoe pijnlijk dat is, denk aan jullie
BeantwoordenVerwijderenZag hetop Facebook, ook wij hebben een boxer Bouncer nu 8 jaar. Heb vreselijk met jullie te doen en ken de pijn van het loslaten van de boxers. zoveel pijn verdriet, heel veel sterkte. Bickel is uit zijn lijden verlost, maar voor jullie begint het. De tranen stromen over mijn wangen, ook wij hebben 2 x onze andere boxers in laten slapen. Het is erbij, maar zoooo moeilijk, niet te doen! heel veel sterkte en kracht en jullie hebben het beste voor hem gedaan, schrale troost ik weet het. gr. van een boxergek Renske Schenk
BeantwoordenVerwijderenDat roept wel een traantje op, heel moi geschreven! Sterkte voor jullie beide!
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte met dit onnoemelijke groot verlies
BeantwoordenVerwijderenR.I.P Bickel
Heel veel sterkte. Wat is dit ineens snel gegaan. En wat heb je het mooi verwoord Patricia.
BeantwoordenVerwijderenO wat erg voor jullie Patricia en Henk. Ook wij kennen de pijn maar al te goed als je je beste huisvriend moet laten inslapen. Heel veel Sterkte.
BeantwoordenVerwijderenHennie en Eugène
wat heb je het mooi geschreven patricia ik heb het met tranen in mijn ogen gelezen
BeantwoordenVerwijderenheel veel sterkte en een hele dikke knuffel van ons allemaal
xxxx anja erik maik rachel en jenny
We wensen jullie heel veel sterkte met het verlies van jullie lieve, gekke Bickel.
BeantwoordenVerwijderenTranen over m'n wangen :( Het doet zo'n pijn om je allerliefste te moeten laten gaan maar dat is ook "houden van " ...nog maar 5 weken geleden onze Bas moeten laten gaan , het gemis is nog verschrikkelijk erg ! 11 jaar waren wij onafscheidelijk ...ik herken veel in jouw mooie verhaal over Bickel. Voor altijd in jullie hart ! Heel veel sterkte met dit grote verlies...Rust zacht lieve Bickel en speel maar fijn met Bas achter de regenboogbrug :(
BeantwoordenVerwijderenach wat vreselijk, heel veel sterkte bij dit grote gemis
BeantwoordenVerwijderenwat een grote lieve knuffelbeer was het
mooi liefdevol geschreven