Vaag...

Volgens de gastheer in onze Chambre d'Hôtes was het uitzicht bij Étang de Lers prachtig, dus dat moesten we gezien hebben. Maar hoe dichter wij de bestemming naderde, hoe minder het zonnetje zich liet zien en uiteindelijk bovenop de col d'Agnes aangekomen, konden we nog geen meter meer vooruit kijken. Het zag er mysterieus en eng uit. Zeker toen er opeens op het smalle bergweggetje een kudde koeien opdoemde in de mist. Dat was ff schrikken! Zij waren op hun beurt totaal niet onder de indruk van ons en bleven op hun gemak staan met hun neus tegen het raampje van de auto.