Afgelopen weekend is onze Arie Haan onverwachts overleden. Zoals je eerder
hier op mijn blog kon lezen hadden we de arme verwaarloosde Arie begin dit jaar geadopteerd én opgelapt. Hij was helemaal opgeleefd en had het reuze naar zijn zin: Hij 'deed' het (weliswaar onhandig- maar tóch) zelfs met al zijn dames, en scharrelde de hele dag lekker rond hier met de rest. Toen ik vrijdagavond zoals gewoonlijk nog even wat lekkers naar de kippen ging brengen en de kippenren ging afsluiten keek hij wel even maar bleef in 't nachthok. Maar ach, het was ook al 22.00 uur, dus heb ik hem zonder argwaan welterusten gezegd. De volgende ochtend vroeg viel ons wel meteen op dat we Arie's aandoenlijke schorre gekraai niet hadden gehoord. Toen ik ging kijken lag hij dood in zijn hok. Hoe oud hij was weten we niet, maar waarschijnlijk was hij niet meer één van de jongsten. Ik heb niet de indruk gehad dat ie geleden heeft of ziek was. Hij heeft hier in ieder geval de laatste maanden van zijn leven een prachttijd gehad in vrijheid. Dag Arie... ♱
Geen opmerkingen:
Een reactie posten