Dit is het Goudoogdaas mannetje. De ogen staan bijna tegen elkaar aan. Deze heren kan je gerust diep in de poppetjes van hun prachtige ogen kijken. Ze zijn onschuldig en leven enkel van nectar en plantensappen. Bij de vrouwtjes staan de ogen, doordat zij een tussenstukje hebben, veel verder uit elkaar. Het zijn de dames die de pijnlijke en jeukerige beten veroorzaken. Ze hebben maar één ding nodig om te leven en eitjes te kunnen leggen: eiwitrijk bloed!
Daar achtervolgen ze je soms wel een kilometer lang voor. De snuit bestaat uit een aantal mesjes waarmee ze de huid als het ware opensnijden om vervolgens het bloed op te zuigen. Voldaan volgezogen kunnen ze niet meteen wegvliegen en blijven nog even op de huid plakken. En dan komt vaak de genadeloze klap van de mensenhand. Echter is het kwaad dan al geschied. Eigen schuld, dikke (jeuk)bult...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten