Citroentje met nectar...

De Citroenvlinder (Gonepteryx rhamni). De mannetjes doen hun naam eer aan en zijn felgeel gekleurd. De vrouwtjes zijn wat bleker geel tot crèmekleurig. De vlinders zijn vooral te vinden op plaatsen waar veel nectarplanten groeien.

Droevig bericht...

De moeder van Bickel: Bibi Van Prinsenboxers is vandaag overleden. Ik denk niet dat Bickel het doorheeft.
Maar toch, zoals hij daar zat te staren in het avondzonnetje...

Pieuw...

Wat een traktatie, die steenuiltjes die ieder jaar een nest hebben in de oude knotwilgen achter ons weilandje! Elke dag kunnen we ze bewonderen en horen we ze 'pieuwen' (een ander woord kan ik niet bedenken voor het geluid wat ze maken). We hebben begin dit jaar een steenuilenkast gemaakt en in onze oude beuk gehangen. Soms zit er eentje op de kast te zonnen, maar het schijnt dat het een paar jaar kan duren voordat ze er werkelijk gebruik van gaan maken. Maar wie weet....Geduld is een schone zaak.

Hoera het is een...

Kuiken! Twee van de drie Hollandse Krielkippen hebben samen 21 dagen op het nest gezeten en vandaag is er een eitje uitgekomen. Het is een modern gezin, 2 moeders en een donorvader die niet ècht naar zijn kind omkijkt. De mamaatjes daarentegen wel en ze zijn fel! Je hoeft niet in de buurt van 't kind te komen want dan komen ze krijsend op je af met hun staart omhoog en vleugels gespreid. Dat moet een veilig gevoel zijn voor die kleine prul!

Hangjongeren...

 

 

  

 

 

De jonge kerkuilen beginnen de wereld te verkennen en nu ook de tijd aangebroken dat zij het nest moeten verlaten. Ze worden min of meer verjaagd door hun ouders die geen andere kerkuilen dulden in hun territorium, dus ook hun kinderen niet als deze groot zijn. Ze worden dus gedwongen om op zoek te gaan naar een eigen plekje. Ze worden dan ook niet meer gevoerd, maar ze blijven nog wel in de buurt van de nestkast en je hoort ze ’s nachts echt zeuren. Best zielig. Nu zijn de jongen voor kerkuil-begrippen misschien al groot genoeg, ze zijn nog wel een beetje onwetend. Daarom is dit de leeftijd waarop de meeste kerkuilen doodgaan. Naïviteit nekt ze… Vanavond kwam ik met Bickel terug van ’t wandelen en ik sta met hem bij het tuinhuisje. Tot mijn grote verbazing zie ik een kerkuiltje landen in onze berk amper 20 meter van me vandaan. Ik kon zelfs op mijn gemak mjn toestel pakken en foto’s maken. Daarna vloog hij terug naar het dak van de schuur, waar ook zijn broerje/zusje rondvloog. En dat terwijl het nog licht was...

De boom in...

Zoals jullie wellicht al eerder hebben gelezen hebben wij vanaf ons weilandje goed zicht op de opening van een nestkast waar elk jaar de kerkuilen komen broeden. Deze hangt in de nok van de oude schuur bij de buren. Het blijft een geweldige ervaring om het hele proces te volgen en vooral als de jongen gaan uitvliegen!  Ik sta in die periode dan ook bijna elke avond tot laat buiten gewapend met mijn camera. Deze keer zat ik verscholen onder onze oude beuk. Ik heb heel stil staan wachten in het pikkedonker tot ik boven mijn hoofd èèn van de jongen naar zijn moeder hoorde roepen met het typische blazende/sissende geluid. Op goed geluk mijn lens omhoog gericht en KLIK. Zie hier het resultaat!

Furby...

 

Volgens Wikipedia is een Furby: een fantasiedier dat lijkt op een kruising tussen een hamster, een kat en een uil. De eerste 2 dieren zie ik er niet in terug, maar de uil des te beter! Vooral bij de babysteenuiltjes is de vergelijking onmiskenbaar.
Na 4 weken broeden komen de eieren uit. Als de kleintjes dan een week of 5 oud zijn, verlaten ze het nest maar ze zijn nog onhandig met vliegen. Ze worden dan gelukkig nog 6 weken verzorgd door de ouders. Steenuiltjes zijn overdag ook vaak te zien. Ze vinden het heerlijk om te zonnen en tja...dan vallen de oogjes weleens even dicht.

Uit de kast komen...

Anderhalve maand geleden hoorden we voor 't eerst gekrijs in de nestkast. Toen wisten we zeker dat de eieren van de Kerkuil uitgebroed waren. Gelukkig waren we op tijd terug van onze vakantie om het uitvliegen van de jongen te kunnen bijwonen. Heel schuchter komen ze om de beurt even stiekem gluren en als dan uiteindelijk het eerste jong naar buiten durft te komen, volgt de rest vanzelf. Iedere avond in het donker op ons weilandje getuige zijn van dit prachtige schouwspel. Dat is ècht genieten !

Verstoppertje...

We zien ze nu dagelijks. Soms is het best moeilijk om ze te ontdekken, want camoufleren... daar zijn steenuiltjes een KEI in! Wij weten inmiddels waar we moeten kijken. De oude dorre knotwilg is èèn van hun favoriete zonnebaad plekjes. Op de weidepaaltjes rondom de schapen heb je ook altijd wel een goede kans. Daar zag ik er van de week 3 op rij zitten.
Maar in de oude beuk is het wat moeilijker zoeken en dat weten ze donders goed!

Zon Ballon...

 

 

Vandaag 20 jaar geleden werd ik voor de 3e keer moeder! Speciaal voor mijn dochter Lenty is deze zon-ballon!

Blauw...

Jippie! Vandaag de blauwborst weer gespot in de polder. Slechts èèn foto plaatsen zou zijn schoonheid tekort doen, vandaar dat ik geprobeerd heb om uit het grote assortiment op mijn SD kaartje, de 4 mooiste foto's te selecteren. Het is zo'n prachtig vogeltje en zijn melodieuze zang is wonderbaarlijk mooi. Dit kleine fragiele diertje gaat straks helemaal ver weg overwinteren op het Iberisch Schiereiland en West-Afrika, ten zuiden van de Sahara. Maak je blauwborst dan maar nat, want dat is een hèèl eind vliegen.

Kraamkamer...

Afgelopen weekend weer even (nou ja even.. ) naar Jacinta Roks geweest om het nest torenvalkjes te fotograferen. Wat zijn ze gegroeid ! In een week tijd van donzige kuikens naar echte torenvalkjes getransformeerd. Je moet wel even geduld hebben...wachten, wachten en nog eens wachten, maar dan....krijg je ook de beloning! Zo leuk om te zien: de ouders gaan steeds op jacht en zodra ze aan komen vliegen, hoor je het ongeduldige gepiep van de kinderschaar. Hier op de foto zie je de papa ( met grijze op). De grootste kuikens krijgen hun portie toegeworpen, terwijl de kleintjes nog in de bek gevoerd worden 
Zindelijk zijn ze al wel: netjes 't kontje buitenboord en flats! Het nest staat hoog op een paal en daarom is het wel moeilijk om scherpe foto's te maken met tegenlicht in een donkere kast.

 

Horen, zien, zwijgen...

Ieder voorjaar als ik de Koekoek voor het eerst hoor, maakt mij hart een sprongetje! Hij is er weer, het wordt lente!
Horen is leuk maar dan komt Zien... Het zijn schuwe vogels. Het lijkt alsof-ie je voor gek wilt houden. Steeds als ik hem voor mijn lens denkt te hebben, vliegt ie weg en hoor je een stukje verderop Goe-Koeh wat dan in mijn oren zelfs wat sarcastisch en plagerig klinkt. Maar zoals je ziet: aan èchte nerds ontkomt de Koekoek niet! Alleen de mannetjes maken overigens geluid, het is hun territoriumroep. Het vrouwtje legt 10 tot 25 eieren in verschillende nesten, 1 ei per nest van verschillende, meestal kleine, zangvogels. Het is dus een broedparasiet. Klinkt helemaal niet aardig, dus laat ik daar maar over Zwijgen...

Birds...

Al vroeg in het jaar toen de dagen langer werden en de nachten minder koud, liet het mannetje van de Kerkuil zich al regelmatig horen met zijn ijselijke kreet. Liggend in bed is dat best een spannend geluid, en waan je jezelf even in een Hitchcock film. Als een soort marktkoopman prijst de Kerkuil luid en duidelijk zijn waren aan: 'In mijn territorium is voldoende voedsel en een heerlijk liefdesnestje te vinden!' Nachtenlang probeert hij zijn partner hiervan te overtuigen.
Want de man, die kiest de nestplaats. Is het vrouwtje eenmaal gezwicht, vinden er bijna elke nacht paringen plaats en dàt wel 6 weken aan een stuk. Vanaf het moment dat het eerste ei gelegd is, komt het vrouwtje amper nog van haar nest en het mannetje zorgt voor de voedselaanvoer. Dus je kan nu wel raden wie ik hier op de foto heb staan: Papa in spé!

Make-up...

Alhoewel ik er al steeds meer kan benoemen, blijven de kleine zangvogeltjes toch af en toe nog moeilijk.
Thuis, op de PC is het iets makkelijker determineren, en voila: dit is dus een onvervalste Rietzanger. Dat kan je namelijk zien aan de heldere witte oogstreep. Een soort van eyeliner zullen we maar zeggen.

Kraamcadeautje...

Meestal legt een kievit maar 4 eieren dus ik hoop dat deze kleintjes het allemaal gaan redden. Als er gevaar dreigt van bijvoorbeeld vos of gaat mama met een 'gebroken' vleugel hinken zodat ze een makkelijke prooi lijkt en daarmee leidt ze de aandacht af van haar nest. Op een mooie voorjaarsavond zomaar een moeder Kievit met haar jongen tegenkomen...

Is dat geen cadeautje? Ik heb er zelfs een klein filmpje van kunnen maken.

Vruchtgebruik...

Van de verwilderde tuin, zoals we die aantroffen toen we 2010 dit huis kochten, hebben we alleen de oude fruitbomen laten staan. De hoogstam appel- en pruimbomen hebben van ons de ruimte en vooràl licht terug gekregen nadat we de hele tuin op de schop hadden genomen. Hun dankbaarheid is groot, want we worden ieder jaar getrakteerd op allereerst de prachtigste bloesem en daarna worden we overladen met heerlijk fruit.

Vetkuif...

Je kent het vast wel, die olievlekken met regenboogkleurtjes op een asfaltweg. Misschien een vreemde vergelijking,
maar toch...als ik het zonnetje op een Kievit zie schijnen, moet ik daar altijd aan denken.
Mannetjes, zoals ook op deze foto, hebben een zwarte band die doorloopt als een zwarte streep onder het oog en over de snavel. Ook hebben zij een grote kuif. Bij de vrouwtjes is de keel zwart-wit gespikkeld en het kuifje is kleiner.

Dikke knuffels...

Ze zijn er weer en ik vind ze aandoenlijk, donzig en zachtaardig om te zien! Soms moet ik me bedwingen om ze een zetje mee te geven als ze met hun zware lijf moeizaam proberen op te stijgen. Aardhommels kunnen uren achter elkaar stuifmeel verzamelen zoals hier op de waterwilg. Met hun voorpoten mengen ze stuifmeel en nectar tot bolletjes. Die plakken ze aan hun achterpoten en vervoeren ze zo naar het nest. Zo kunnen ze 60% van hun eigen lichaamsgewicht aan nectar en honing meenemen. En zich maar uitsloven voor die koningin...

Deal or no deal...

Zegt de Aalscholver tegen de Reiger:

"Als jij nu links in de gaten houdt en ikke rechts...

Wie het eerste een lekker hapje heeft...

Als ik een visje zie, is-ie de mijne..."

Wat denk jij: hebben ze ruzie of gewoon een slimme afspraak gemaakt samen...?

Door het oog van...

 

 

Langs de kant van de weg op een verkeersbord zat dit Torenvalkje. Bruin koppie: dus duidelijk een vrouwtje. Mannetjes hebben namelijk een grijze kop. Ze krabt zich eens achter haar oor en lijkt te denken: Should I Stay Or Should I Go?

Het laatste dus. Hoewel ik heel zachtjes doorreed in de auto, had ik niet de illusie dat ik haar van nog dichterbij zou kunnen benaderen, Zij had mij allang in de smiezen. De Torenvalk heeft zowel telescopische als microscopische ogen en hun zicht is, vele malen beter dan mijn ogen. Zùlke lenzen zou ik ook wel willen.

B&B...

We hebben in de tuin allerlei nestkastjes voor verschillende vogelsoorten gehangen. Dit Koolmeesje lijkt even te inspecteren of ook de spreeuwenpot goed gemonteerd is door ons. Laatst zag ik haar ook al uitrusten in het zwaluwnestje dat onder de overkapping van het tuinhuisje hangt. Allemaal onzin natuurlijk, ze komen vooral af op de vogelpindakaas, de vetbollen en al het andere lekkers waar ik ze mee verwen in de wintermaanden. Een soort bed and breakfast adresje. 

Hoe weet je nu of het een mannetje of vrouwtje betreft? Het mannetje heeft een brede zwarte stropdas en het vrouwtje heeft een keurig zwart sjaaltje om, precies volgens het oude rolpatroon. Netjes hè?

What's in a name...

De Grauwe of Grijze gans...euhm. Ik vind dat zò'n saaie naam voor deze leuke watervogel! Het doet me denken aan een hèèl saai iemand, zoals men zegt, een grijze muis. Maar deze Anser anser, zoals hij officieel heet, heeft roze poten en zwarte vlekjes op z'n buik, een lichtgrijze kop, grijswitte voorvleugels en een oranje of roze snavel!
Ze hadden hem dan toch ook leuk Oranje/roze snavelglans-Gans kunnen noemen? Een beetje Anders Anser. Klinkt een stuk kleurrijker!

Heraldiek...

Ik heb collega's die gruwelen van zo'n Grauwe Schildwants, maar ik niet!  Als ze goed bestudeert zijn ze best mooi. Ze doen me denken aan een middeleeuwse wapenschild. Je moet ze natuurlijk niet in grote aantallen tegenkomen want ze kunnen flink stinken, zèker als ze zich bedreigd voelen. Ze scheiden dan ter verdediging een zurige geur af. Sommige Wants-soorten kunnen deze afscheiding zelfs gericht wegschieten. De wants zelf is hiervoor immuun, maar andere insecten worden hierdoor verlamd. Een knap staaltje bescherming vind ik !

Zwanensloot...

Zwanen zijn monogaam en blijven dus hun hele leven bij elkaar en dat doet een groot deel van de mensheid hen niet na. Misschien zouden wij het oude volksgeloof weer eens moeten oppikken, namelijk: Als je een zwanenveer in het hoofdkussen van je echtgenoot naait, zorgt deze ervoor dat hij zijn eega altijd trouw blijft. Het proberen waard!

Sprookje...

Wanneer God de dieren schept en schildert, kwam het in hem op om een kleine, grauwe vogel te maken. Hij zegt tegen de vogel: 'Onthoud goed dat jouw naam Roodborstje is, ik heb je zo genoemd maar je moet er zelf voor zorgen, dat jij je rode borstveren verdient'. Daarna zette hem op zijn hand en liet hem vliegen. Het beestje probeert allerlei manieren aan zijn rode veren te komen maar steeds zonder resultaat. Tot de dag komt waarop Jezus gekruisigd wordt. 'Ook al ben ik klein en zwak, toch kan ik wel iets voor die arme gemartelde doen', dacht het schuwe iele vogeltje. Hij vloog naar hem toe en trok met zijn snavel de doorn uit, die in het voorhoofd van de gekruisigde was gedrongen. Terwijl hij dit deed, viel een druppel bloed van Jezus op de borst van de vogel. De druppel breidde zich snel uit en kleurde al zijn tere borstveertjes.
Tot op heden is die rode kleur, op de keel en de borst van ieder roodborstje te zien is.

Zweedse religieuze sprookje geschreven door Selma Ottilia Lovisa Lagerlöf (20 november 1858 - 16 maart 1940) een Zweeds schrijfster van o.a. het kinderboek Nils Holgerssons wonderbare reis door Zweden.

Scrabblewoord...

Jeneverbesschildwants: Maar liefst 21 letters en dàt voor dit beestje dat zelf maar 8 à 10 mm lang is.  Vanaf juni komen de larven tevoorschijn. Hij overwintert als volwassen dier en zo zien wij hem dus vanaf september tot mei. Hij lijkt lekker onder een dekentje van dauw gekropen te zijn. Brrr... lijkt mij wat frisjes maar deze Noord-Europese soort denkt daar anders over. Hij voelt zich namelijk zelfs in IJsland nèt zo thuis als in onze achtertuin.